Η ΑΠΟΥΣΑ ΣΟΣΙΑΛΑΡΙΣΤΕΡΑ

 Από την πρώτη σύνοδο ξεκίνησε το πολιτικό στριπτίζ. 

Καμιά αισθητική ή κοινωνικός προβληματισμός, καμιά κοινωνική αξία, ουδεμία τσίπα ή φιλότιμο ως προς το βάρος των αρχών που εκπροσωπεί και με απούσα τη πολιτική μαγκιά. 

 

Ουρά στο πολιτικό και μιντιακό καθεστώς των ...πανελίστας του ατομικού δικαιωματισμού και τη πολιτικής βλακείας

Πρόβαλε δίχως αιδώ την αβάσταχτη ελαφρότητα του πολιτικού είναι της. Που προκύπτει από το πολιτικό σούπερ μάρκετ. 

Οπορτουνιστές, ψοφοδεείς μαριονέτες ενός καθεστώτος που συνθλίβει τον λαό για τον οποίο δεν βρήκαν ούτε μια λέξη συμπαθείας να καταθέσουν. 

Εγκαταλείφθηκαν στην σκαταδελφή με το κασσελάκι να τον χειροκροτούν και να τον υμνούν ως καιροσκόποι σε στασίδι εκκλησιαστικό και όχι έδρανο πολιτικό. 

 Όχι δεν έτρεφα αυταπάτες επαναστατικές από πολιτικούς φιρφιρίκους.. 

Τα προσχήματα ανέμενα να κρατήσουν. 

Ιδία εκείνοι που αποκαλούν την αβάσταχτη ελαφρότητα του πολιτικού είναι τους, στελέχη ιστορικά. Ποιας ιστορίας; 

Του γιδοβοσκού ή μήπως της αστοιχείωτης και ασυνάρτητης αδελφής με το βλέμμα του Αμερικανού αγελαδάρη ή αγελαδάρησας; 

Ενός ή μιας καταπατητή του κόμματός τους με τον ψευδεπίγραφο τίτλο σοσιαλαριστερά; 

Αυτων που ξεφούρνιζαν ορυμαγδό ασυναρτησιών συγχέοντας κατ' επανάληψη τα πολιτικά νεφρά με τα κοινωνικά αρχίδια;