Αδέλφια ζω στο μετέωρο βήμα του πελαργού. Ισορροπώ μεταξύ ζωής και θανάτου. Η αναπνοή μου μάζεψε εξ αιτίας του ΧΑΠ σα ρούχο που μόλις έχει πλυθεί και ο καρκίνος παλινόστησε ως άσωτος υιός.
Ζόρικη η κατάστασή μου.
Δύσκολα αν όχι αδύνατον να εξέλθω με τα χρώματα της ζωής από την γκραβούρα μου αυτή. Ο λόγος που οι αναρτήσεις μου μειώθηκαν..
Μάζεψα έτσι όσες δυνάμεις μου απόμειναν για να εστιάσω στην μάλλον αποχαιρετιστήρια αυτή σύντομη επιστολή. Για να επιστρέψω αξιοπρεπώς στο σκοτάδι από το οποίο και προέκυψα.
Όμως:
Το ενδιάμεσο φως το αξιοποίησα για να φανώ χρήσιμος στην κοινωνία της οποίας υπήρξα μέλος.
Φώτισα ή τουλάχιστον έτσι νομίζω, όσα σκοτεινά σημεία του ψευδούς πολιτικού φεγγαριού, που κρατούσε το καθεστώς στην αθέατη πλευρά του. Αν όχι όλα τα πλείστα εξ αυτών.
Έτσι ώστε να τεθούν υπό την κρίση σας και να φέρει ο καθείς εξ ημών την ευθύνη για το είδος της ζωής που μας άξιζε.
Γιατί ότι δίνει νόημα στην ζωή δίνει νόημα και στον θάνατο.
Ένας ψαλμός είναι. Που εμείς συνθέτουμε, εμείς τραγουδούμε κι εμείς χορεύουμε. Συμπεριλαμβανομένων των φάλτσων μας που δυστυχώς κατά την εκτέλεση του άσματος από την ορχήστρα ακούγονται.
Με τα δικά μου να είναι ηχηρά.
Θα κριθώ έτσι όπως όλοι. Αφού όμως λάβετε υπ’ όψιν σας πως σε κάθε μου δημιουργία η καρδιά υπερείχε της λογικής με το πάθος να ξεχειλίζει.
Στην περίπτωση που οι προβλέψεις μου επιβεβαιωθούν σας εύχομαι καλή και ειρηνική ζωή..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου