Ο λαός δημογραφικά είναι καταδικασμένος. Πεθαίνει. Όστις καθ’ οιονδήποτε τρόπο μας αποχαιρετά οριστικά, δεν αντικαθίσταται. Μηδέ καν υποκαθίσταται.
Όσοι απομένουν ως ελεύθεροι πολιορκημένοι των τοκοκλύφων ακροβατούν δίχως δίχτυ ασφαλείας για να επιβιώσουν.
Και αυτό μέσα σε ένα περιβάλλον όπου το περί ανάπτυξης παραμύθι της κυβερνητικής συμμορίας δεν ανθεί. Αφ ενός γιατί η ανάπτυξη προϋποθέτει δημιουργικά μυαλά που όσα όμως υπήρχαν εκόντα άκοντα εγκατέλειψαν άρον άρον τη χώρα αφήνοντας πίσω τους τα συντρίμμια ενός κοινωνικού ερειπιώνα.
Κι αφ ετέρου γιατί οι εναποπομείναντες κινούνται μέσα στη μιντιακή άβυσσο ως τυφλοί. Δίχως τα φιλικά τετράποδα οδηγούς.
Γιατί η δημοσιογραφία παραδόθηκε από τους ίδιους τους ταγούς της αμαχητί βορά στην ολιγαρχία.
Απ’ άκρου σ ακρου η χώρα σαρώνεται από αγέλες αρπακτικών και ασκέρια χρυσοφόρων κηφήνων που έχουν αυτοπαγιδευτεί είτε στην απληστία τους είτε στη θεία μανία για την εξουσία.
Δώσαμε ότι άυλο και υλικό υπήρχε στους δραγάτες καπιταλιστές. Από τον φυσικό πλούτο ως τη ψυχή του έθνους.
Για να καταστούμε η ακρογωνιαία ασπίδα της χλιδής των δυτικών μερισματούχων. .
Εικοσιοκτώ χρόνια τώρα μας κυβερνούν εκτοπλάσματα, πειρατές, πλιατσικολόγοι. Άτομα μηδενικής ως υπομηδενικής αξίας και αξιών. Σηκώστε το κεφάλι ψηλά. Γιατί το μπόι ενός λαού είναι ψηλότερο από την σκιά του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου