Διαφορετικά ουδένα άλλο λόγο ανταρσίας αντιλαμβάνεται.. Για να προσπερνά την κοινή λογική υποκρινόμενη αδιαφορία δεδομένου πως: οι όποιοι "αντάρτες" τρέμουν στην ιδέα πως εξ αιτίας της ενδεχόμενης σύνθλιψης των εκλογικών της ποσοστών, πολλοί εκ των.."ανταρτών" θα μείνουν εκτός στάνης.
Που ως νομοτελειακό επακόλουθο θα έχει την καταβρόχθισή τους από τον εκλογικό λύκο. Είτε εξ αιτίας της λαϊκής δυσαρέσκειας, είτε της Μητσοτακικής.
Στη πρώτη περίπτωση για την προδήλως καθυστερημένη αφύπνισή τους.
Και στη δεύτερη γι αυτή καθ' εαυτή αφύπνισή τους, παρακάμπτοντας το γεγονός, της δια χειρών και ποδών ψήφου τους στα μνημονιακα νομοσχέδια, ανυποψίαστοι ως προς το τίμημά των επιλογών τους.
Μ' ακόμη και όταν η αντιπολιτευτική παρουσία ήταν ηχηρή, συνέπλεε υπό τον πολιτικό καθωσπρεπισμό της κυβερνητικής πολιτικής , ως tender της.
Εν πρώτοις το Νεοπασόκ ψηφίζοντας το 70% των νομοσχεδίων που η ΝΔ εισήγαγε στη βουλή και δευτερευόντως ο Σύριζα πλέον του 50% Και τα δύο αυτά κόμματα δικαίως βαφτίστηκαν ως συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση. Εξ ου και η ήττα ορισμένων«γαλάζιων» εκλεκτών στις περιφερειακές, που ήταν το σήμα πολιτικού συναγερμού.
Γιατί αντανακλούσαν όψεις της εξαθλιωμένης κοινωνικής ζωής.
Και το μόνο ερώτημα που τέθηκε από τότε αυτοδικαίως, ήταν η επινόηση των θεατρινισμών, που θα τους διαφοροποιούσε από την άμορφη μάζα των βουλευτών ψηφοφόρων των "ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ".
Γνωστή μηχανή της εξαπάτησης του λαού.
Η θορυβώδης κοινοβουλευτική παρουσία της άρνησης περί όνου σκιάς. 'Η επί του life style . Ή με την επίκληση της αλήστου μνήμης λαϊκής δεξιάς και υπό την σιωπηρή συνηγορία των δύο πρώην πρωθυπουργών. Καραμανλή και Σαμαρά. Που μόλις σήμερα ο δεύτερος ανακάλυψε πως μαγειρεύονται για την Ελλάδα και την Κύπρο λύσεις καταστροφικές. Στόχος η επανάκαμψη δια της εξαπάτησης ενός εκατομμυρίου ψηφοφόρων που λάκισαν. Το προς τα πού τους ήταν αδιάφορο. Αρκεί να επανέλθουν..
Το εκλογικό σώμα αλλά και η βλακεία έχει από την άνοδο της ακροδεξιάς μετεξελιχθεί σε αχανές πεδίο. Χωρά από σούργελα του τύπου Σπαρτιατών και Νινιών ως τις Λατινοπουλέες. Κάτι σαν οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Και συγκάτοικοι επί της ίδιας πολυκατοικίας.
Αυτοί που ως την αποφράδα ημέρα του Καστελόριζου, ήταν εξαφανισμένοι. Για να εφευρεθούν τώρα ως σωσίβια του καθεστώτος. Μόνο που όταν βγάζεις το καρφί από την τρύπα μένει η τρύπα. Που χάσκει προκλητικά σήμερα στα δεξιά της δεξιάς. Έτσι θα σφυροκοπείται το καρφί, αλλά ξεχνούν πως με κάθε σφυριά σε κάθε κασίδα Κασσιδιάρη το κεφάλι, το καρφί θα μπαίνει όλο και πιο βαθιά.
Για να γίνουμε μάρτυρες πολλών ακόμη κυβερνητικής και μιντιακής παραγωγής επεισοδιων κατά των εκ δεξιών "αδελφών ψυχών" . Ώσπου αυτή να ολοκληρωθεί με την εν ονόματι της ..δημοκρατίας πολιτική περιθωριοποίησή τους.
Δημοκρατίας που τελεί εν κινδύνω. Πέραν και υπεράνω όλων όμως, από την λαϊκή απάθεια της απελπισίας που καταλήγει στην αποχή της αυτοχειρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου