(συναισθηματικά) ....παλιά τεφτέρια πιάνει..
Αλίμονο σε όποιον ζει στην έρημο και θυμάται τα του κόσμου. Αφορμή μια φωτό πολυκαιρισμένη αλλά με πρόσωπα φωτεινά από την γεννήτρια των νιάτων. Γιατί υπήρξαμε και νέοι με τα στήθη ανθισμένα και τα γόνατα πρησμένα από τις κόντρες επί χόρτου. Δεκαετία 1975 -- 1985. Η ποδοσφαιρική ομάδα της ΕΡΤ. Στο Οακα. Πριν την έναρξη του ποδοσφαιρικού (μέρες που είναι) αγώνα με το Έθνος στο πρωτάθλημα Τύπου. Από αριστερά προς τα δεξιά.
Ο Δόξης ένας εξαιρετικός αθλητικογράφος και θαυμαστής μου. Εξ αριστερών --ποδοσφαιρικά και πολιτικά-- εγώ που δεν μ αναγνωρίζω.Τι άσχημο πλάσμα υπήρξα.
Εξ ευωνύμων μου ο Νίκος ο Ρίζος ο αδελφός του Δημήτρη. Μια ανίερη πολιτικά σύζευξη εξ αιτίας του ότι αποδείχθηκε δημιουργική. Ή απλώς εκ των αντιθέτων η ενότητα.
Παρακάτω και επί των ορθίων ο Νίκος ο Κατσαρός. Κύριος.. Στη συνέχεια ηλεκτρολόγος ο Μιχελής. Ο τερματοφύλαξ. Η μπάλα περνούσε ο παίκτης ποτέ!!
Θ' αναγνωρίσατε τον επόμενο φαντάζομαι. Ο Δημήτρης ο Κωσταντάρας πιστός φίλος και νονός του πρώτου μου γιου.
Μετά ο Γιάννης ο Μαμουζέλος που με μαστίγωνε γιατί τρίπλαρα και τον εαυτό μου.
Όμως όποτε του πάσαρα την μπάλα την τίναζε από πάνω του λες και ήταν χειρομβομβίδα και είχα τραβήξει την περόνη!!.
Στο πλάι του ο Κοτσώνης και επί των καθημένων διακρίνω έναν φιλομαθή και νέο τότε αθλητικογράφο τον Σωτηρακόπουλο, αλλά και τον Κώστα τον Βούλγαρη, τον πρώτο διευθυντή του Σκάι που χάθηκε από καρκίνο πριν να συμπληρώσει τα τριάντα του χρόνια.
Δεν συνεχίζω γιατί μπορεί ν' αδικήσω κάποιους αφού η μνήμη ακολουθώντας το σώμα εξασθενεί.
Σήμερα μπορεί και να μας βλέπατε μ' ένα τάμπλετ στα χέρια ν αυνανιζόμαστε κατά μόνας. Τότε όμως στήναμε παρέες Και είναι αυτές που γράφουν ιστορία..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου