Ο Γιώργος Τράγκας – και πολλοί εξ όσων του εμπιστευτήκατε την ενημέρωσή σας-- για τον οποίο κάποιοι σήμερα αφυπνίστηκαν και μας καταλογίζουν συλλογικά ευθύνες, ναι είναι δικό μου έγκλημα. Αφετηρία της δημόσιας καταξίωσής του ήμουν εγώ.
Και το γράφω σήμερα όχι μετά θάνατόν του, αλλά μετά την έκδοση του εισαγγελικού πορίσματος. Εν ολίγοις ή εν πολλοίς γνώριζα αλλά από το αρχείο του νοητικού μου υποθηκοφυλακείου απουσίαζαν οι αποδείξεις.
Η κακή τη τύχη επαγγελματική διασταύρωσή μας ήταν το ευαγές 1987 μ’ εμένα να εξουσιάζω – και μάλιστα νεότατος-- την δημοφιλέστερη τότε τηλεοπτική παραγωγή.
Τα Κυριακάτικα με παρουσιαστές τον Δημήτρη Κωσταντάρα και την Έλενα Ακρίτα. Εκπομπή που είχα αρνηθεί, αλλά υποχρεώθηκα (και αφού όλες οι απόπειρες είχαν αποτύχει ) εκβιαζόμενος να δεχτώ τη συνεργασία, υπό την εξής άνωθεν απειλή: της απόρριψης εγγραφής μου σε ένα εκ του Ευρωκωλοχανείου επιχορηγούμενο μεταπτυχιακό σεμινάριο επί των ηλεκτρονικών ΜΜΕ στο Χίλβερσουμ της Ολλανδίας.
Οριακό έτος για την γνωριμία μου με τον Τράγκα. Μετά την πρώτη και πανηγυρικά επιτυχημένη πτήση της της τηλεοπτικής παραγωγής στα FM μ΄επισκέφθηκε και μου ζήτησε δουλειά. Αποδέχθηκα το αίτημα μετά από ένα δύο δοκιμαστικά υπό το επιπλέον επιχείρημα πως ήταν άνεργος με οικογένεια, (για μένα ο συνάδελφος και η Ένωσή μου είναι το άγιο δισκοπότηρο) αλλά:
Μετά την μετάδοση του πρώτου Τράγκειου ρεπορτάζ δέχτηκα ταπεινωμένος σειρά απαξιωτικών επικοινωνιών, από τις οποίες μία είχε τεράστια βαρύτητα. Έφερε την υπογραφή ενός σεβαστού αριστερού και ιδιαίτερα μορφωμένου συναδέλφου.
Το όνομα αυτού; Θεόδωρος Καρζής.
Ξεκινούσε υπό το εξής φονικό ερώτημα: «Ευγένιε εσύ;» Στις εξηγήσεις που ζήτησα μου δόθηκε η εξής απάντηση: «Ο Τράγκας ήταν χαφχές της ασφάλειας κατά τη μαύρη περίοδο της δικτατορίας!!» Φυσικά και κατέθεσα εξοργισμένος την άγνοιά μου. Δεν φακέλωνα συναδέλφους άσε που ήμουν ακόμη μαθητής.
Συνέπεια αυτού ήταν να τον καλέσω και να του προτείνω μια εναλλακτική, επειδή ήταν αποτελεσματικά εύστοχος στη δουλειά του. Κυρίως αν επρόκειτο για ρεπορτάζ μπουρδελότσαρκας..
Δεδομενης της ανεργίας του και της επαγγελματικής μου συνείδησης, δεν θα ξέπλενα εγώ τα χέρια μου σε αίμα συναδέλφων ακόμη και το δικό του, και αφού του τα έχωσα στην πεζοδρομιακή, θα συνέχιζε υπό τον εξής όρο: Δεν θα έβγαζε στο γυαλί ούτε τη μύτη μα μήτε και ένα φωνήεν από την φωνή του. Αλλά θα συνέχιζε να εργάζεται από τα μετόπισθεν και υπό την κάλυψή μου.
Κάτι που τηρήθηκε.
Με την τύχη όμως να είναι με το μέρος του και όχι με το δικό σας. Από το επόμενο έτος και όταν η συνεργασία μου έληξε, εισέβαλλε στην ενημέρωση η ιδιωτική τηλεοπτική και ραδιοφωνική πειρατεία η οποία τον προσέλαβε μετά φανών και λαμπάδων αμέσως!
Το θέμα του μαύρου χαφχεδισμού ειχε αρχειοθετηθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.΄Ωσπου μετά τέσσερα ή πέντε χρόνια ήρθε στο γραφείο μου ένας φίλος μικρομεσαίος παραγωγός για να μου καταγγείλει πως υπό το πρόσχημα της σαλμονέλας εκβιαζόταν οικονομικά από συνάδελφο, για να μην συμπεριληφθεί η μονάδα του μεταξύ εκείνων που είχαν μολυνθεί. Μόλις άκουσα τ’ όνομα (δεν το αναφέρω οι νοώντες νοήτωσαν) οι πόροι μου υψώθηκαν από τα νεύρα σαν πευκοβελόνες!!
Αρχισα να κατεβάζω καντήλια και ναούς σωρηδόν.
«Αν ο τύπος επιστρέψει, του είπα να του πεις πως είσαι αδελφικός μου φίλος. Τίποτα άλλο»
Φαίνεται πως το σεβάστηκε στην καλλίτερη των περιπτώσεων ή τρόμαξε στην χειρότερη και ο φίλος δεν με ενόχλησε ποτέ ξανά.
Από τότε σε ανύποπτη στιγμή μετά δεκαετία και κατά την αναμονή με τους γιούς μου στην αποβάθρα της Ραφήνας του πλοίου για διακοπές στην Αντίπαρο, ακούσαμε τον Τράγκα ουρλιάζοντα εμετικά από το κατάστρωμα και κατά την επιστροφή του από το γνωστό μπουρδελονήσι:
«Γεια σου ρε Ευγένιε παλικάρι!!»
Παρ’ όλ’ αυτά το θέμα και ανάθεμά μου δεν είναι ο κάθε Τράγκας, αλλά η ευπιστία του γηγενούς μπούφου που το ΚΚΕ εξακολουθεί κολακευτικά να καλεί λαό. Γιατί αυτό δεν είναι λαός .Όχλος είναι ..Που ποτέ δεν κατάλαβε ότι το κράτος είναι η εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης. Και είναι αυτή που σχεδιάζει το έγκλημα με τους Τράγκες να το εκτελούν ως φυσικοί αυτουργοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου