Ύμνος στο αλησμόνητο πρώτο σκίρτημα της καρδιάς.. Προέκυψε από το πουθενά και από το νεκροταφείο των αναμνήσεων.. Θα ήταν γιατί η άνυδρη εικόνα του περιβάλλοντος σου απέσπασε το βλέμμα στο άπειρο, για να θυμηθείς εκεί κάπου στα είκοσι τρία σου την απορία σου αν σ’ αγαπά. Και ματώνει η ψυχή γιατί εξιερώνεις την σκηνή.. Αφορμή μια φωτό.. Πως θα ήταν άραγε αν ήταν αλλιώς; Μόνο που η ιστορία δεν γράφεται με τον λόγο τον υποθετικό. Γράφεται με αίμα, αίμα ζεστό..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου