Σαπίζει ο λαός μέσα στην οξείδωση των πολιτικών του επιλογών..
Κάθε μέρα από τα μέσα Ιουνίου, χιλιάδες
διαδηλωτές στη Σόφια συγκεντρώνονται έξω από τη Βουλή, φωνάζουν
«Μαφία!» και ζητούν την παραίτηση της κυβέρνησης, η οποία προέκυψε ούτε
καν πριν τρεις μήνες, από τις κάλπες του Μαΐου. Τις πρώτες σαράντα μέρες, οι διαδηλώσεις ήταν ειρηνικές, με τύμπανα και σφυρίχτρες. Την 41η, την περασμένη Τρίτη, η κατάσταση κλιμακώθηκε. Η αστυνομία προσπάθησε να βγάλει από το πολιορκημένο Κοινοβούλιο υπουργούς και βουλευτές, τους φόρτωσε σε λεωφορεία, άρχισαν να πέφτουν πέτρες και στο τέλος οι αστυνομικοί διέλυσαν βίαια τους διαδηλωτές, αρκετοί από τους οποίους τραυματίστηκαν.
Η νέα κυβέρνηση των σοσιαλιστών προσπαθεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά τη βίαιη κλιμάκωση, καλώντας τους διαδηλωτές «να μην αφήσουν την αντιπολίτευση του Μπόικο Μπορίσοφ να τους χρησιμοποιήσει για να βυθίσει τη χώρα στο χάος». Μάλιστα, ο υπουργός Οικονομικών «παρακάλεσε» τους διαδηλωτές να μην παίρνουν μαζί τους τα παιδιά τους, «να μην τα εκθέτουν χωρίς λόγο σε κίνδυνο». Κι αυτό, διότι τα επεισόδια της Τρίτης δεν τα προκάλεσαν «οι έξυπνοι, μορφωμένοι, νέοι άνθρωποι, αυτοί οι συμπαθητικοί διαδηλωτές, αλλά κάποιοι που ήθελαν να χυθεί αίμα».
Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι οι διαδηλώσεις δεν έχουν σταματήσει σχεδόν καθόλου στη Βουλγαρία τους τελευταίους έξι μήνες. Την αφορμή για να ξεσπάσουν έδωσαν οι αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος που είχε αναγγείλει η προηγούμενη κυβέρνηση και η έντασή τους ήταν τέτοια ώστε να αναγκάσει τον τότε πρωθυπουργό να παραιτηθεί και να προκηρύξει νέες εκλογές.
Ωστόσο, το κυρίαρχο αίτημα των διαδηλωτών ήταν η καταπολέμηση της διαφθοράς, της εντυπωσιακών διαστάσεων διασπάθισης του δημοσίου χρήματος από το πολιτικό σύστημα και τους φίλους του. Και η νέα κυβέρνηση δεν αποδείχθηκε πιο πρόθυμη από την προκάτοχό της να ανταποκριθεί στο αίτημα. Αντίθετα, συνέχισε στην ίδια λογική, τοποθετώντας τους δικούς της ανθρώπους σε κρίσιμες θέσεις, με μοναδικό κριτήριο πού χρωστάει ο καθένας... Αποφάσισε να διορίσει έναν επιχειρηματία των μίντια επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, οπότε οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν εκ νέου. Και δεν σταμάτησαν ούτε όταν πήρε πίσω την απόφασή της.
Η υπομονή των Βουλγάρων έχει εξαντληθεί. Παρά τις ελπίδες -και τα κονδύλια- που έφερε η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων χειροτερεύει. Ο μέσος μισθός είναι 200 ευρώ, η ζωή γίνεται κάθε μέρα ακριβότερη - και η ανεργία μεγαλώνει. Την ίδια ώρα, βλέπει κανείς πολυτελή τζιπ με πινακίδες της Σόφιας να οργώνουν την -πολύ ακριβή για τα βουλγαρικά δεδομένα- Χαλκιδική και τη Θάσο, οι κερδισμένοι του βουλγαρικού «πακέτου Ντελόρ» δεν κρύβονται.
Στη Βουλγαρία υπήρχε απέραντη μιζέρια και πριν από την ένταξή της στην Ε.Ε., αλλά οι περισσότεροι Βούλγαροι περίμεναν ότι κάτι θα άλλαζε μετά το 2007 και κυρίως ότι θα σταματούσε το μεγάλο φαγοπότι. Αλλά δεν άλλαξε τίποτε, ενδεχομένως μάλιστα το φαγοπότι να εντάθηκε, αφού μπήκαν περισσότερα χρήματα στη χώρα. Χρήματα που τα μοιράζεται ανερυθρίαστα ένα πολιτικό σύστημα που στηρίζεται και στηρίζει ομάδες συμφερόντων που ακροβατούν μεταξύ «νόμιμης» οικονομίας και οργανωμένου εγκλήματος.
Στους πολίτες της Βουλγαρίας δεν έχει απομείνει τίποτε άλλο από το να συνεχίζουν να διαδηλώνουν. Ωστόσο, νέα πολιτικά υποκείμενα δεν έχουν προκύψει μέσα από τις διαδηλώσεις του τελευταίου εξαμήνου. Και αν πιστέψει κανείς τις δημοσκοπήσεις, μια νέα προσφυγή στις κάλπες δεν πρόκειται να οδηγήσει σε εντυπωσιακά διαφορετικά αποτελέσματα από τις εκλογές του Μαΐου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου