Εικόνα βγαλμένη από το παρελθόν.. Της εποχης Τσέρνομπιλ.
Η μόνη διακριτή διαφορά είναι πως τότε ο κόσμος συσσωρευόταν στα σούπερμάρκετ. Σήμερα στα τουριστικά πρακτορεία.
Τότε ο φόβος αφορούσε στον καρκίνο εκ της ραδιενέργειας. Σήμερα στην ισοπέδωση εκ της ηφαιστειακής.
Τότε και υπό τον τρόμο πάνω από τα κεφάλια του συγκέντρωνε ποσότητες τροφίμων κυρίως γάλακτος γιατί αγνοούσε πως τα δύο στοιχεία δολοφόνοι --το κέσιο και το στρόντιο -- είχαν το ένα σαράντα χρόνια επί γης ζωή και το άλλο ογδόντα. Θα την κατάπιναν αμάσητη γιατί θα εισέβαλε -- όπως και συνέβη στον βιολογικό κύκλο.
Σήμερα οι φονικές κατακρημνίσεις εκ των αποκολλήσεων βράχων.
Το οξύμωρο είναι πως και οι δύο απειλές προκύπτουν εκ των δύο θεοτήτων που παράγουν τη ζωή. Την κίνηση και την ενέργεια.
Ποιο επομένως ήταν το διαχρονικά ζήτημα και ζητούμενο; Για να προστατευτεί η ζωή να τις περιορίσουμε στον ρόλο αυτό.
Και εν προκειμένω για τους σεισμούς -- δεδομένου του σεισμογενούς ιστορικού μας οφείλαμε να έχουμε εξοικειωθεί μαζί τους.
Πως μεταφράζεται αυτό αφού είναι ο άνθρωπος που ως πολιτικό ον σκοτώνει ενώ οι σεισμοί όχι;
Σε σχέδιο αντιμετώπισής τους. Ασφαλείς κατοικίες και δημόσια κτήρια. Κυρίως σχολεία. Αν η πολιτειακή εικόνα κανοναρχείτο από τα στοιχεία αυτά, τότε δεν θα κυριαρχούσε το συναίσθημα της ανασφάλειας και ο κόσμος δεν θα συνωστιζόταν σήμερα σε ουρές, για το σωσίβιο εισιτήριο δραπέτευσης απο το επικίνδυνο πεδίο.
Και πως αντιδρά η κυβέρνηση;
Με απαγορεύσεις του τύπου αδειάστε τις πισίνες -- άλλο πάλι τούτο-- ή το μη "συναθροίζεσται" και το λουκέτο στα σχολεία. Άρα ατομική ευθύνη.
Κι όλ αυτά κατόπιν ωρίμου σκέψεων ή συσκέψεων στο δια ταύτα των οποίων εκδίδονται ανακοινώσεις επιπέδου καλοκαιρινής επιθεώρησης.
Αρχικώς αναφέρονταν καθησυχαστικά γιατί τα λεφτά εκ του τουρισμού είναι πολλά σου λέω Άρη. Και τι θα κάνουν οι ξενοδόχοι; Θα πεινάσουν;
Κατόπιν άρχισαν να παίρνουν μέτρα που συμπυκνώνονταν στο εξής ένα: Ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Σωθήτω αλλά πως; Το λιμάνι του νησιού εξακολουθεί να φαντάζει ως έργο χώρας τριτοκοσμικής. Οι δημόσιοι δρόμοι έτσι όπως ελίσσονται μεταξύ των βράχων είναι άξιοι επιλογής για το ράλι Ακρόπολις. Και ορθά οι γονείς ανησυχούν για τα σχολειά αφού δεκαετίες τώρα ουδένα δημόσιο έλεγχο έχουν υποστεί..
Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.. Αφήστε με να γράψω και καμιά μαλακία για να σκοτώσω την ώρα μου πριν με σκοτώσει αυτή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου