Πότε κι όλας; Παρήλθε μισός αιώνας, πενήντα χρόνια, μα στην αποικία Γραικυλία όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Οι καθεστωτικοί λεηλάτες να κυνηγούν ψευδαισθητικά, όπως οι σκύλοι την ουρά τους, στην σύλληψη των ενόχων του κοινωνικού ερειπιώνα. Με τον διεφθαρμένο εξ αιτίας της ιδιωτικής, αλλά και δημόσιας τηλοψίας όχλο, σε βαθιά χασμωδία. Περί μιας αγέλης μπούφων κι αλεπούδων με επιθετική συμπεριφορά, πρόκειται, που υπερεκτιμά το ζώο της, έναντι του εξαθλιωμένου της διπλανής πόρτας τη ζωή. Ραγιάδες εξ απαλών ονύχων. Που έβαλαν σαν τον Μανωλιό τα ράκη τους αλλιώς. Αδιάκοπες οι πολιτικές μεταμφιέσεις του κατ΄εντολή των «εκβιαστών ερωμένων» του από την ...συλλογική Δύση. Τραγικές οι εθνικές καταστροφές του. Μα αυτός στα δυο πόδια πούχει φορα στο ένα λουστρίνι στο άλλο Τσαρούχι. Α, ρε μεγάλε Σουρή..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου