Ανέξοδες καθεστωτικές κορώνες επί της θυσίας των ηρώων πυροσβεστών υπό το άλλοθι της γαλανόλευκης σημαίας που θα ταφούν; Ούτε οι της πρώτης μπαρουτοκαπνισμένης εθνικής συνέλευσης των Ελλήνων επινοητές της, δεν θα την υπερασπίζονταν τόσο αν ζούσαν.
Η απόσταση ως τη κυανόλευκη σημερινή διανύθηκε με πολλές μεταμορφώσεις και το ζήτημα που όφειλε ν’ απασχολεί όλους όσους, ως μη όφειλαν, απαλλοτριώνονται σε θέματα μείζονος σημασίας, όπως η σημαία, δεν είναι το «πανί», αλλά τι συμβολίζει αυτό το «πανί».
Μια χώρα; Ένα κράτος; Ένα Έθνος; Μια κάστα; Ή μήπως έναν λαό.
Κατά τη δικτατορία των επτά χιλιάδων νεκρών στην Κύπρο επί παραδείγματι που σφετερίστηκε την ελληνική σημαία κατά κόρον:Ποιον τότε εκπροσωπούσε αυτή;
Το σύνολο των Ελλήνων ή μια κάστα πραξικοπηματιών που την ανέμιζαν προκλητικά για να κρύψουν πίσω από τους εθνικιστικούς βερμπαλισμούς την ισοπέδωση της δημοκρατίας από τις ερπύστριες;
Ή ποιον σήμερα συμβολίζει μια σημαία που έχει κατά τύποις και ουσία κατακουρελιαστεί από τις ερπύστριες των επιτοκίων των επικυρίαρχων αποικιοκρατών;..
Αυτών που αντιστάσεως μη ούσης επέβαλλαν την οικονομική δικτατορία; Όταν αναγορεύουμε έναν πληθυσμό σε λαό τι ακριβώς εννοούμε; Ένα σύνολο ομόγλωσσων ανθρώπων με κοινούς στόχους αξίες και αρχές;
Υπό ποια έτσι έννοια συμβολική ή κυριολεκτική, ήταν μεταξύ ημών των εξουσιαζομένων και εκείνων των εξουσιαστών κοινός στόχος η υποταγή μας στο ΔΝΤ και στους Ευρωπαίους τοκογλύφους;
Πότε κατά τον όρκο των πυροσβεστών και άλλων ένστολων κατά τα ποδοβολητά των "υπερασπιστών" Γερμανοτσολιάδων της έγινε αποδεκτό το άλικο αίμα για την θυσία τους;
Γιατί περί αυτού πρόκειται. Τους στέλνουν με υπέργηρα αεροσκάφη στον βέβαιο θάνατο, για να καλύψουν υπό το θράσος τους πολιτικές και ποινικές ενοχές.
«Δεν φταίμε εμείς» αλλά η ..ασύμμετρη απειλή!!» Ο στρατηγός άνεμος!!
Και υπό τους θρήνους των γονιών τους, υπό ποια σημαία θα ενταφιαστούν και σε ποια νεκροταφεία των αναμνήσεων θα σκεπαστεί η άξια ζωή τους;
Ποιου λαού θα ξύνονται δημιουργικά οι μνήμες για να μην επαναληφθούν φωτοτυπικά τα φωτεινά παραδείγματά τους, που αν κάποιον έκαψαν αυτός είναι η ελληνίδα μάνα και όχι μια σημαία που πλέον δεν συμβολίζει ούτε αυτούς που επί της ουσίας την πυρπολούν;
Που είναι έτσι ο ομοιογενής και ομοούσιος λαός να σηκώσει μπαϊράκι κατά των πολιτικών απογόνων τους, που χάρις στο στιγμιαίο απαλλαγής τους, έχουν στήσει και κομματικό μηχανισμό. Γεννάται επομένως το ερώτημα:
Όταν αναγορεύουμε έναν πληθυσμό σε λαό τι ακριβώς εννοούμε; Ένα σύνολο ομόγλωσσων ανθρώπων με κοινούς στόχους αξίες και αρχές;
Υπό ποια έννοια συμβολική ή κυριολεκτική ήταν μεταξύ ημών των εξουσιαζομένων και εκείνων των εξουσιαστών κοινός στόχος η υποταγή μας με άσφαιρα πυρά στο ΔΝΤ και στους Ευρωπαίους τοκογλύφους;
Υπό ποια λαϊκή αρχή εντέλλονταν να υπογράψουν τη μνημονιακή παράδοσή μας, από το Καστελόριζο ως το Ζάππειο και τηΒολή;
Σε τι αποσκοπούσαν;
Στη σωτηρία της ψυχής μας;
Ή μήπως στη σωτηρία της τσέπης των Ελλήνων ολιγαρχών και των αλλοδαπών συνεργών τους που δεκατρία χρόνια τώρα τους υπαγορεύουν από κοινού τα βάρβαρα μέτρα του λαϊκού αφανισμού;
Ομνύουν όμως εμπρός στην σημαία θεατρικά.
Όπως ο αδειούχος ναύτης για τη λήψη της εικοσιτετράωτης άδειάς του και το ασυνάρτητο ελληνικό πλήθος για ν’ απαλλαγεί των ενοχών της αδράνειάς του, έτσι ώστε να ξεφτιστεί αυτή των συμβολισμών της.
Αιδώς Αργείοι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου