Τον «ιστορικό αναθεωρητισμό» της Ρωσίας απέναντι στην Ουκρανία δείχνουν διάφοροι αυτές τις μέρες ως το «κακό παράδειγμα» που μπορεί «να ανοίξει την όρεξη» της Τουρκίας για να επιβάλει ντε φάκτο «λύσεις» στο Αιγαίο και στο Κυπριακό.
Γι' αυτό χτυπάνε καμπανάκι, να επιταχύνει η Ελλάδα τους συμβιβασμούς στα Ελληνοτουρκικά, πάνω στην ευρωατλαντική «πλατφόρμα διαλόγου», πριν βρεθεί αντιμέτωπη με ανεπίστρεπτα τετελεσμένα.
Τέτοιες αναλύσεις, όσο «ιντριγκαδόρικες» κι αν είναι, βγάζουν εντελώς από το κάδρο την εμπλοκή της χώρας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς - μαζί με τη «σύμμαχο» Τουρκία - ως τον «νούμερο ένα» κίνδυνο για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Μια ματιά να ρίξει κανείς στις τοποθετήσεις των οπαδών της «ΝΑΤΟικής συνοχής», θα καταλάβει προς τα πού θέλουν να σπρώξουν τα πράγματα.
Διερωτώνται για παράδειγμα αν μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, με τη Ρωσία να προελαύνει στην Ουκρανία, είναι καλό για την Ελλάδα να παραμένει ασταθής η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, εξαιτίας των τριβών στα Ελληνοτουρκικά. `
Η αν το ΝΑΤΟ μπορεί να εξασφαλίσει τη «συλλογική ασφάλεια» χωρίς την Τουρκία αγκιστρωμένη στο «δυτικό στρατόπεδο», ειδικά τώρα που η Ρωσία δείχνει τα δόντια της. Με τέτοια κάλπικα διλήμματα για τον λαό, φτιάχνουν κλίμα «κατεπείγοντος» για διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τη βαθιά υποκρισία τους για τις επικίνδυνες εξελίξεις στην Ουκρανία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου