Ευεργετικό είναι να διατρέχει κανείς την Ελληνική μυθολογία που και που.. Τα διδάγματά της είναι εντυπωσιακά εξ αιτίας της διαχρονικότητάς τους.
Πρωϊνό ήταν κατά τον Οβίδιο όταν ο Ήλιος πατέρας του Φαέθοντα παρέδωσε δίχως αποχρώσα αιτία τα ηνία του άρματός του στον γιο του.
Χαζό παιδί χαρά γεμάτο εκείνο άρπαξε την ευκαιρία κι άρχιζε να καλπάζει αχαλίνωτα παρά τη πατρική δυσφορία, που μάλλον διέβλεπε την επερχόμενη μαλακία της εφηβικής ηλικίας. Κάτι σαν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου φανταστείτε.
Ωσπου το μοιραίο συνέβη. Είδε το μαλακισμένο ξαφνικά ολοζώντανο εμπρός του τον φοβερό και τρομερό Σκορπιό και χέστηκε.
Αλλόφρων παράτησε τα ηνία κι έπεσε στην πατρική αγκαλιά για να διασωθεί.
Στο μεταξύ τα ακηδεμόνευτα άλογα αφήνιασαν και κάλπαζαν δίχως προσανατολισμό. Πάνω κάτω δεξιά αριστερά μέχρι που κάποια στιγμή πλησίασαν τόσο πολύ τη γη ώστε υπερθερμάνθηκε.
Συνέπεια της υπερθέρμανσης ήταν να ξεραθούν τα ποτάμια και οι θάλασσες αλλά: Μερικές στιγμές προ της ολικής καταστροφής επενέβη ο Δίας με τους κεραυνούς του και γκρέμισε τον Φαέθοντα στον Ιριδανό ποταμό. Μεταμόρφωσε μάλιστα και τις αδελφές του Ηλιάδες σε λεύκες οι οποίες αντί να τον υμνούν που διασώθηκαν τον έβριζαν απαρηγόρητες.
Ακρως διδακτικό ιδία για τους νεοέλληνες ψηφοφόρους που πειραματίζονται επικίνδυνα σε κάθε εκλογές επιλέγοντας ή κοινωνικά σούργελα ή πολιτικά λαμόγια στη θέση του Φαέθοντα. Και Δίας δεν υπάρχει πια. Είναι στο πρώτο νεκροταφείο και όστις κατάλαβε κατάλαβε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου