ΕΣΑΕΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

 Του Ηλία Βολιώτη Καπετανάκη

 

Ήμουν νια και γέρασα»-έλεγε η θυμόσοφη γιαγιά μου. Ταιριάζει σαν γάντι στο Κυπριακό πρόβλημα! Μ’ αυτό ξεκίνησα την δημοσιογραφική καριέρα, πέρασαν 47 χρόνια και παραμένει άλυτο γιατί «πουλάει» τρελά, έτσι συμφέρει όλους!

 

 

 Από την πρώτη στιγμή, που πάτησα το πόδι στο νησί το ’γραψα και το ’πα. Από το 1975 μετά από δύο «Αττίλες», ένας επί  Χούντας και άλλος χειρότερος επί «δημοκρατίας», βλέποντας να ξεφυτρώνουν δίπλα από την «πράσινη γραμμή», σε απόσταση αναπνοής από τα τουρκικά άρματα μάχης  βίλες και άλλα πλουσιόσπιτα, ρωτούσα με πρωτόπειρη αφέλεια, χωρίς να παίρνω απάντηση: «Μα πώς κοιμάστε ήσυχοι, δεν φοβάστε»! Μόνο κοινοτυπίες και κοινοτοπίες ότι η διεθνής κοινότητα ήταν στο πλευρό της Κύπρου και της Γκραικυλίας! Τί χειρότερο, δηλαδή, θα γίνονταν, αν… δεν ήταν; Η άνθηση της «ανοικοδόμησης» ήταν φυσικά η έμπρακτη απάντηση ότι έχει πολύ και πάσης φύσεως κονόμα το «κυπριακόν πρόβλημα».

Μόνιμη τακτική στρουθοκαμήλου Γκραικυλίας και Κύπρου και μόνο για να καλύπτουν προς  εσωτερική κατανάλωση την διαρκή τους προδοσία. Μικρό νησί, μεγάλης στρατηγικής σημασίας στην Μεσόγειο. Όχι το μόνο πλην είχε την… ατυχία όλως ηλιθίως να συνδέσει την πορεία του με το πειραματόζωο αποικία Γκραικυλία. Και κάθε φορά με μαθηματική τραγικότητα από το 1959 έως σήμερα επανειλημμένα συμβαίνει το  βλακώδες και προδοτικό: Αθήνα και Λευκωσία εκλιπαρούν φέτος γονυπετείς τα ξένα τους αφεντικά να εφαρμοστεί σαν λύση του Κυπριακού αυτό, που πέρσι το είχαν απόλυτα απορρίψει σαν απαράδεκτο, αντεθνικό, φιλότουρκο, ανεφάρμοστο, διχαστικό.

Τον πρώτο καιρό συνήθως το υπονόμευαν ανοιχτά, προκλητικά παρά κι ενάντια στις γεωπολιτικές και άλλες διεθνείς συγκυρίες. Να πούμε για την προδοσία της Ζυρίχης (Καραμανλής-Μούσκος), την πυρπόληση του σχεδίου Άτσεσον, τον τορπιλισμό από ελληνοκυπρίους της συμφωνίας εναλλακτικής προεδρίας και διακυβέρνησης σε ενιαίο κράτος, για τις φασιστικές αθλιότητες Γρίβα, για το αμερικανοχουντικό πραξικόπημα του 1974, για όσα ακολούθησαν!

Για ποια να μιλήσει και τί να πει κανείς, όταν το όλο πείραμα στηρίχτηκε στην εθνικιστική μπαρούφα και συνάμα ολέθριο λάθος αν θα είναι η Κύπρος παράρτημα ή όχι της Γκραικυλίας. Και την μια δόση στην Αθήνα την θέλανε «ελληνική» και την άλλη «ήταν πολύ μακριά» κι ας πάει να κουμπουριαστεί! Τα ίδια… ερμαφρόδιτα συναισθήματα είχαν και «οι Κύπριοι αδελφοί μας»,   όχι πάντα συντονισμένα! Η Ιστορία λέει ότι δυο νησιά απελευθερώθηκαν με αγώνες από την καταρρέουσα βρετανική αποικιοκρατία το 1960 η Μάλτα και η Κύπρος, με εν γένει παρόμοια προβλήματα γεωπολιτικής θέσης, μωσαϊκού πληθυσμών και νοοτροπιών, ξενικής επιβολής, εσωτερικών και άλλων αντιθέσεων. Πού είναι σήμερα η Μάλτα και πού η Κύπρος περνώντας διάφορες ανακατατάξεις; Πώς έλυσε η μια τα προβλήματα του νεοπαγούς κράτους και πώς η άλλη;

Γιατί κρέμασε αφρόνως την τύχη της στην αποικία Γκραικυλίας και δεν είχε ικανή ηγεσία να δει τα προφανή και αυτονόητα! Αν η Κύπρος έμενε ένα ανεξάρτητο κράτος με δυο πληθυσμιακές οντότητες, μακριά από Άγκυρα και Αθήνα, με εκ περιτροπής, σχετικά αναλογική,  προεδρία και διακυβέρνηση, δεν θα είχε κανένα σημαντικό πρόβλημα, δεν θα ήταν διαμελισμένη και υπό πολύχρονη κατοχή. Κάποια «φυσιολογικά» θέματα κρατικής υπόστασης και προσαρμογής μπορούσαν πιο εύκολα να λυθούν τότε, που υπήρχε Σοβιετική Ένωση, Ψυχρός Πόλεμος, άλλες προοδευτικές, ταξικές διεθνείς συγκυρίες, αρκεί να έμενε πραγματικά ανεξάρτητο και αδέσμευτο ενιαίο κράτος και να μη γινόταν περιστασιακό έρμαιο Αθήνας και Άγκυρας.

Αν έτσι πολιτεύονταν στην Κύπρο, σήμερα μετά από 60 χρόνια δεν θα υπήρχαν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι σε γκέτο, αλλά ενιαίος, πλήρως αφομοιωμένος πληθυσμός, Κύπριοι, ελληνοκυπριακής ή τουρκοκυπριακής καταγωγής, που λόγω αλματώδους ανάπτυξης, οικονομικής ευμάρειας και μαζικού πλούτου θα υπερίσχυε ο σχετικά διαχρονικότερος πολιτισμός με  ευρεία κοινωνική έννοια. Θα μιλούσαν πρώτη, επίσημη γλώσσα τα κυπριακά ελληνικά. Θα υπήρχε ένα ακόμα ελληνόφωνο, ανεξάρτητο, ελεύθερο κράτος, χωρίς ξένους στρατούς, εποίκους. Μετά από τόσα λάθη και χωρίς το 33% του πλούτου της η Κύπρος μεγαλούργησε οικονομικά μέχρι, που την κατέστρεψαν στο Δ’ Ράιχ. Εδώ τώρα είχε προχωρήσει σε σχετικά μεγάλο βαθμό η οικονομική  αφομοίωση Τουρκοκυπρίων! Το πολύ-πολύ Λονδίνο και Άγκυρα να είχαν από μια βάση αλά Δεκέλεια, όπως προέβλεπε το σχέδιο Άτσεσον, που η διατήρησή τους θα είχε ημερομηνία λήξης. Τηρουμένων ιστορικών συνθηκών και αναλογιών ό,τι περίπου έγινε με την Μάλτα.

Όταν κάνεις ανόητη ελληναράδικη πολιτική, που οδηγεί σε κραυγαλέες ήττες, που δεν παραδέχεσαι ή χειροτέρα θεωρείς νίκες, όταν σε Αθήνα και Λευκωσία (πάει η Λευκωσία, Λάρνακα και βλέπουμε!) αρκείσαι στο ποιος «κλείνει» καλύτερα το «ψεύδο», ψευδοκράτος, ψευδοηγέτης, ψευδοβουλή, ψευδοσύνταγμα…  Για να μη δεχθείς το προφανές, το γεγονός! Με βάση αυτό διεκδικείς ό,τι μπορείς βάσει δύναμης και συγκυριών. «Το Κυπριακό λύθηκε το 1974»-διακύρηξε ο Ετσεβίτ και επιβεβαιώνεται πολλάκις, αλλά εμείς τον χαβά μας. Η Άγκυρα προωθεί το ένα τετελεσμένο μετά το άλλο κι «εμείς» τα… ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. (Οργανισμός Ηνωμένων Εγκληματιών). Αρέσει ή  όχι όσα «ψευδο» και να εκφράζει η ελληνοκυπριακή πλευρά, είναι παντελώς αδιάφορο! Με τα διεθνή κριτήρια της νίκης-ήττας, στην τρέχουσα ιστορική φάση το Κυπριακό λύθηκε το 1974 επ’ ωφελεία της Τουρκίας. Τ’ άλλα είναι φτώχεια και μιζέρια του ηττημένου.

Τέλος δεν έχει, όμως, η βλακεία στην Γκραικυλία και το χειρότερο είναι άκρως μεταδοτική, ανίατος και στην Κύπρο. Μόλις ορθοπόδησε το ελληνικό μέρος του κατακτημένου νησιού, αναπτύχθηκε, πλούτησε, έγινε το πιο καλό,  ασφαλέστερο πλυντήριο μαύρου, γκρι, ροζ χρήματος της Ευρώπης, αμέσως  το κατέστρεψαν βάζοντάς το  στο Δ΄ Γερμανικό Ράιχ, την κατ’ ευφημισμόν Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα ερήμην της Τουρκίας!  Έτσι τάχα θα έλυνε η Ε.Ε. το Κυπριακό προς όφελος της ελληνικής πλευράς. Ποιος; Η νεοναζί Γερμανία, που παλαιόθεν κι ειδικά στον 21ο αιώνα, κάνει μεγάλες  δουλειές με την Τουρκία. Χάρη δικαιοσύνης οι Ελληνοκύπριοι θα παίρνουν τις επιδοτήσεις και των Τουρκοκυπρίων και θα τα διανέμουν στην προοπτική επανένωσης της Κύπρου! Σαν νικητές οι ηττημένοι ενεργούν με το «καπέλο» της Ε.Ε. Πάλι αποδείχθηκαν ανόητοι, ηττήθηκαν ξανά! Έσκασε η Κύπρος στα χέρια του Α.Κ.Ε.Λ .και του ανίκανου προέδρου,  που παλαιόθεν εθεωρείτο  λίγος, αφότου ερχότανε στην Αθήνα ως Ε.Δ.Ο.Ν. στα φεστιβάλ της Κ.Ν.Ε.

Εσχάτως προέκυψε και Αμμόχωστος με την Τουρκία να απεργάζεται βήμα-βήμα νέα τετελεσμένα. Κατά καιρούς η Αμμόχωστος «έπαιζε» υπογείως σε  σχέδια λύσης του Κυπριακού, να την δώσουν οι Τούρκοι με ανταλλάγματα, να την «δώσουμε και να πάρουμε» την Μόρφου, αλλά έμειναν στα συρτάρια.  Μια μόνο  ερώτηση προς Ελληναράδες σε Γκραικυλία και Κύπρο για την Αμμόχωστο: Για πόσο καιρό ακόμα θα μένει κλειστεί πόλη, νεκρή, μόνο για φαντάσματα; Σε λίγο συμπληρώνει μισό αιώνα διαλυμένο ένα από τα πάλαι ποτέ στολίδια της Μεσογείου. Πόσο ακόμα θέλετε να είναι κατεστραμμένη;   Δεν το ανέχεται πια η Ιστορία! Καμιά δεκαετία ακόμα ερείπια και θα σβηστεί οριστικώς από τον χάρτη! Νομίζετε ότι δεν το ξέρει, δεν το υπολογίζει αυτό η Τουρκία, που είναι ανεξάρτητο κράτος και όχι αποικία; Για αυτό δουλεύει νέα τετελεσμένα. Από την άλλη πλευρά «ψευδο», «ψευδο» ψευδίζουν! Με ολίγον «σουλτάνο», που έκανε τόσο άσκοπο θόρυβο για ένα τζαμί και μερικά σπίτια. Ουδεμία θα είχε σημασία,  αν δεν το ξεφούρνιζε πομπωδώς η κυρία, που χρημάτισε υπουργός εξωτερικών Γκραικυλίας και υποψήφια αρχηγός! Καταλάβατε τώρα την μεγάλη διαφορά «ημών» και των «άλλων»;