Το όριο του εξουσιαστικού

 θράσους προσδιορίζεται από τα όρια εκείνων που το ανέχονται

«Το θέμα των εκκρεμών συντάξεων είναι ίσως για μένα η νέα ΔΕΗ σε αυτό το υπουργείο», έλεγε τις προάλλες ο νέος υπουργός Εργασίας και πρώην Ενέργειας, Κ. Χατζηδάκης, αναγγέλλοντας καινούργιες «τεχνικές» για τη διευθέτηση των εκατοντάδων χιλιάδων συντάξεων που εκκρεμούν. Δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην τον πιστέψουμε. 

Είναι βέβαιο ότι στο καινούργιο του πόστο θα μεταφέρει την τεχνογνωσία από την προηγούμενη θητεία του και ότι θα επιχειρήσει να «λύσει» όλα τα ζητήματα κατά το πρότυπο της ΔΕΗ. Αυτός είναι άλλωστε και ένας επιπλέον λόγος για τους εργαζόμενους να προετοιμάζονται για σκληρούς αγώνες, αφού το παράδειγμα της ΔΕΗ μόνο για τα χειρότερα προϊδεάζει. 

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; 

Την απολιγνιτοποίηση, που αφήνει πίσω της μερικές χιλιάδες ανέργους, ανοίγει το δρόμο στα μεγαθήρια των ΑΠΕ και «τελειώνει» τον λιγνίτη από το ενεργειακό μείγμα της χώρας; Για την «οικονομική εξυγίανση» της ΔΕΗ, που έφερε ένταση των εκβιασμών και των διακοπών ρεύματος σε νοικοκυριά που δεν έχουν να πληρώσουν; 

Για την παραπέρα ενίσχυση της ΔΕΗ στην «απελευθερωμένη» αγορά Ενέργειας, που φέρνει αύξηση των τιμολογίων και χειρότερους όρους δουλειάς για τους εναπομείναντες εργαζόμενους; Αυτό είναι λοιπόν το «know how», η τεχνογνωσία που θα μεταφέρει ο υπουργός στο νέο του πόστο. Οχι μόνο στο θέμα των εκκρεμών συντάξεων, όπου προσλαμβάνει ιδιώτες για να τις διεκπεραιώσουν, αλλά και σε όλη την υπόλοιπη αντεργατική ατζέντα, που αποτελεί την καρδιά των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων για το επόμενο διάστημα.