Εξοργίζομαι όταν συχνά πυκνά ακούω ή διαβάζω επικλήσεις στην αξιοπρέπεια με μεγάλη ευκολία. Την πολιτική την οικονομική την κοινωνική ή την ατομική. Κι εξοργίζομαι γιατί αυτή δεν κόβεται όπως οι μπριζόλες στον πάγκο του χασάπη.
Η αξιοπρέπεια είναι μία και «καθολική» ανεξαρτήτως αν ο λαός που την έχει ενσωματώσει στις αξίες του είναι χριστιανός ορθόδοξος ή μουσουλμάνος και βουδιστής. Αλλά υφίσταται υπό προϋποθέσεις: Πρωτίστως η ύπαρξη κοινωνικής παιδείας.
Ο σεβασμός του ενός προς το σύνολο και του συνόλου προς τον έναν. Προϋπόθεση δε αυτού είναι αυτοσεβασμός. Που δεν επιβάλλεται Κατακτιέται κατά τρόπο επίπονο δεδομένου πως πρέπει ν αποβληθεί το «ΕΓΩ».
«Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου ότι θέλεις τουλάχιστον μην την εξευτελίζεις» έγραψε ο Καβάφης, που δεν τον υπολήπτομαι όμως γιατί μιλούσε από θέση οικονομικής ισχύος. Διευκρινιστική συνέπεια της άποψης αυτής είναι ή η επανάσταση ή η αυτοκτονία. Επιλέξτε..
Ποιος σήμερα – πλην της ολιγαρχίας -- υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες οικονομικής πίεσης και πολιτικής θερμοκρασίας είναι άξιος να ορίζει τη ζωή του. Ουδείς. Συμπιέζονται άπαντες υπό το βάρος των καθημερινών αναγκών επιβίωσης..
Η οικογενειακή σίτιση, η υγεία και η παιδεία μοιάζουν με πιθάρι των Δαναΐδων που υποχρεούται ο άνθρωπος να το διατηρεί γεμάτο. Ποιος αυτοσεβασμός μπορεί να τραφεί κάτω από τις συνθήκες εξαθλίωσης που βιώνει ο λαός; Πως ν’ απαιτήσει ο άστεγος ή η μητέρα του εννιάχρονου παιδιού που λιποθύμησε στη Ρόδο από την πείνα, την προσωνυμία κύριος και κυρία όταν, δεν κατέχουν την κυριότητα του εαυτού τους; Κατά ποιο τρόπο να επιβάλλουν τον σεβασμό;
Στη καλλίτερη των περιπτώσεων να προκαλέσουν τον οίκτο και τα γκαλά της ψευδοφιλανθρωπίας για την απαλλαγή των κοινωνικών μας ενοχών και στη χειρότερη την αποστροφή, αποδίδοντάς τους την ατομική ευθύνη για την ελεεινή ζωή τους. Για να καταλήξει το κοριτσάκι αυτό βορά στις χαβούζες των ΜΜΕ όταν νομοτελειακά θα έχει προηγηθεί η ενσωμάτωσή του στην πορνεία και στη πρέζα.. Και θα επιστρατευτούν δεκάδες ψυχοβγάλτες της βιομηχανοποιημένης ψυχολογίας να επουλώσουν τα τραύματα που και αυτοί ως μέλη της ίδιας κοινωνίας έχουν προκαλέσει.
Η ηθική και ο σεβασμός, προσέξτε όχι ο καπιταλιστικός καθωσπρεπισμός και ο κοσμοπολιτισμός, είναι επομένως άρρηκτα διασυνδεδεμένοι με τα οικονομικά θεμέλια, τόσο του συνόλου, όσο και ενός εκάστου εξ ημών. Ποσά ευθέως ανάλογα. Όσο πιο στέρεοι είναι οι οικονομικοί πυλώνες τόσο πιο ψηλά ανέρχεται ο ουρανοξύστης των ηθικών και πολιτικών αξιών και αντιστρόφως.
Καλά θα κάνουν επομένως οι αργυρώνητοι των ΜΜΕ, αλλά και οι αμπελοφιλόσοφοι του διαδικτύου να παγώσουν τα κροκοδείλια δάκρυα στα μάτια τους, όταν παγώνει η ζωή του διπλανού μας, διατυπώνοντας προς τη συνείδησή τους ένα και μόνον ερώτημα: Τι έκανα εγώ γι αυτούς..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου