ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ..

Βαθιά ιστορικές οι σχέσεις του Ελληνικού με τον Ρωσικό λαό..

Να συμπληρώσω τον Γιάννη υπό την ..αλαζονεία πως είναι .. ιστορικός ..φίλος από τα ένδοξα χρόνια στην ΕΡΤ. Και το κάνουν Γιάννη είτε υπό το Τσαρικό είτε υπό το κομμουνιστικό είτε υπο το καπιταλιστικό καθεστώς. Με τον Καποδίστρια που τον έφαγαν Έλληνες κοτζαμπάσηδες κατ' εντολή των Γάλλων και των αυστριακών του Μέτερνιχ.. Υπό τον Λένιν που διέγραψε χρέος της χώρας μας αξίας 4 εκατομμυρίων χρυσών λιρών και με δωρεές: Το Τζάνειο και το Ελπίς δική τους ποσφορά είναι. Και υπό τον Πούτιν που μας θέλει αλλά δεν τον θέλουμε διότι ως γνωστόν ανήκομεν στους γκάνστερς της Δύσης.. 

Ο διεθνούς βεληνεκούς Έλληνας σκηνοθέτης αναφέρεται στο «βαθύτερο νήμα που δένει τον ρωσικό πολιτισμό με τον ελληνικό», στη συνεισφορά της Ρωσίας στην απελευθέρωση της Ελλάδας το ’21, και στην αριστερή οικογένειά του.

Μετά τον Καζαντζάκη, τον Ελ Γκρέκο και τον Καβάφη, ο Γιάννης Σμαραγδής καταπιάνεται κινηματογραφικά με ένα ακόμα ιστορικό πρόσωπο: Η νέα του ταινία θα είναι αφιερωμένη στον Ιωάννη Καποδίστρια, τον πρώτο κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας, που είχε διοριστεί υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας από τον τσάρο Αλέξανδρο.


Ο σκηνοθέτης αποκάλυψε στο Sputnik λεπτομέρειες του φιλμ και επισήμανε τη μακροχρόνια αγάπη του για τη Ρωσία.

«Εγώ είμαι από αριστερή οικογένεια», λέει.


«Θυμάμαι τον πατέρα μου και τον παππού μου που έλεγαν: "Το ξανθό γένος θα ελευθερώσει την Ελλάδα" – η Ρωσία δηλαδή. Έτσι μεγάλωσα.

Ήταν αγνοί αριστεροί, όχι όπως αυτοί που εμφανίστηκαν τελευταία ως κυβέρνηση». Ο κινηματογραφιστής προσθέτει: «Ξέρω το βαθύτερο νήμα που δένει τον ρωσικό πολιτισμό με τον ελληνικό. Η Ρωσία και η Ελλάδα έχουν βαθιές κοινές ρίζες – πολιτισμικές, αλλά και θρησκευτικές».

 Η άγνωστη συνεισφορά της Ρωσίας στην απελευθέρωση της Ελλάδας


«Φιλορωσική» χαρακτηρίζει την επόμενη ταινία του, όπως και το παλαιότερο φιλμ του «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» (2012), μια διεθνή παραγωγή με τους Σεμπάστιαν Κοχ, Τζον Κλιζ, Κατρίν Ντενέβ, μέσα από την οποία αφηγήθηκε την αληθινή ιστορία του Ιωάννη Βαρβάκη, του πειρατή που έγινε ζάμπλουτος έμπορος χαβιαριού για να χαρίσει τελικά όλα του τα υπάρχοντα χάριν της αγάπης. Μπαλέτο © ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σχολές Θεάτρου και Χορού: Λιγότεροι μαθητές, καθηγητές σε αναστολή, μαθήματα που απαγορεύονται Στον 19ο αιώνα εστιάζει ξανά ο κινηματογραφικός φακός του, αυτή τη φορά όμως για να αφηγηθεί ένα μέρος της ζωής του Καποδίστρια:


«Η ταινία ξεκινάει το 1813, όταν ο τσάρος Αλέξανδρος βραβεύει τον Καποδίστρια για την προσφορά του στον πόλεμο ενάντια στον Ναπολέοντα. Και τελειώνει με τη δολοφονία του Καποδίστρια. Έχω λοιπόν μια σκηνή όπου ο Καποδίστριας πηγαίνει στον τσάρο (που πλέον είναι ο Νικόλαος) για να υποβάλει την οριστική παραίτησή του. Τότε ο τσάρος προσφέρει στην Ελλάδα κάτι που δεν έχει αποκαλύψει ποτέ κανένας. Δεν έχει αποκαλύψει κανένας δηλαδή το πώς, ουσιαστικά, η Ρωσία βοήθησε την Ελλάδα να απελευθερωθεί, να μεγαλώσει καταρχήν, γιατί τότε ήταν μικρή. Αυτό οι δυτικοί δεν το λένε, το κρύβουν. Θα το πει η ταινία».

«Ο λόγος που σκότωσαν τον Καποδίστρια», συνεχίζει ο δημιουργός, «είναι διότι θεωρούσαν ότι εάν τυχόν συνέχιζε να κυβερνάει, θα είχαν κατέβει οι Ρώσοι. Χέρι ελληνικό σηκώθηκε, αλλά από πίσω ήταν κυρίως οι Άγγλοι, με την πλάτη του Μέτερνιχ, των Αυστριακών, και δυστυχώς και των Γάλλων.

Τα αγγλικά αρχεία, διακόσια χρόνια έχουν περάσει, δεν τα ανοίγουν. Γιατί;». «Η ταινία θα είναι μια παραγωγή τριών χωρών, της Ελλάδας, της Ρωσίας και της Ελβετίας» προσθέτει ο κ. Σμαραγδής. «Στην Ελλάδα η ταινία υποστηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού, το Κέντρο Κινηματογράφου, την ΕΡΤ και μεγάλους και καλούς Έλληνες ιδιώτες.

 Έχουμε βρει Ρώσο συμπαραγωγό, τον Φεντόρ Ποπόφ [σ.σ.: είχε συμμετάσχει και στην ταινία «Ο θεός αγαπάει το χαβιάρι»], αλλά χρειαζόμαστε και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού της Ρωσίας».

 Τα γυρίσματα ήταν να ξεκινήσουν το φθινόπωρο του 2020, αλλά τα σχέδια άλλαξαν για όλους και «αν τα πράγματα εξελιχθούν ομαλά», σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, θα αρχίσουν τον χειμώνα του 2021, με την προοπτική η ταινία να είναι έτοιμη μέχρι το τέλος της επόμενης χρονιάς, επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.


«Αν αρχίσουμε τα γυρίσματα τον Γενάρη στη Ρωσία και την άνοιξη κάνουμε τα ελληνικά γυρίσματα, μέχρι τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του ’21 θα είναι έτοιμη» πιστεύει ο σκηνοθέτης. Ενδιάμεσα, σκοπεύει να κάνει γυρίσματα και στην Ελβετία, στην ανεξαρτησία της οποίας επίσης είχε συμβάλει ο Έλληνας πολιτικός.

«Η διάρκεια της ταινίας θα είναι δύο ώρες. Θα κυκλοφορήσει σε όλο τον κόσμο» λέει ο κ. Σμαραγδής. Στόχος του είναι να συμμετέχουν Ρώσοι, Ελβετοί, Έλληνες, αλλά και Άγγλοι ηθοποιοί. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίξει «ένας Ισπανός ηθοποιός που ξέρει και ελληνικά και ρώσικα. Δεν λέμε το όνομα, είναι ακόμα νωρίς». Ο ίδιος προσθέτει:


«Δύο πρόσωπα είναι πολύ αρνητικά στην ταινία, ο Μέτερνιχ και ένας Άγγλος διπλωμάτης. Αυτοί δηλαδή που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια. Τους “κακούς” θα παίξουν αυτοί που ξέρουν να παίζουν πολύ ωραία κακούς, οι Άγγλοι!». Γιάννης Σμαραγδής: «Αυτό είναι το λεγόμενο storyboard της ταινίας, τρεις τόμοι. Όλα τα πλάνα ένα προς ένα» «Κινηματογράφος, η μεγάλη λαϊκή τέχνη των καιρών μας»


«Αυτή τη στιγμή οι σχέσεις της Ρωσίας με την Ελλάδα είναι διασαλευμένες εξαιτίας σοβαρών πολιτικών λαθών. Πιστεύω ότι μόνο ένα πράγμα μπορεί να κάνει καλό και στους δύο λαούς χωρίς αρνητικές επιπτώσεις ούτε στον ένα ούτε στον άλλο: ο πολιτισμός» τονίζει ο δημιουργός, συμπληρώνοντας τα εξής:


«Ο κινηματογράφος είναι η μεγάλη λαϊκή τέχνη των καιρών μας με βαθιά επιρροή στην ανθρώπινη ψυχή. Την περίοδο που γύριζα την ταινία για τον Ελ Γκρέκο, στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης (ΜΕΤ) και στο διαδίκτυο τον χαρακτήριζαν "Ισπανό ζωγράφο". Τρελό, δεν είναι; Και ψέμα.

Ένας συγγραφέας λοιπόν που επισκέφτηκε το ΜΕΤ είδε την επιγραφή κάτω από ένα έκθεμα, τρελάθηκε, και έγραψε ένα βιβλίο, το "Ελ Γκρέκο, ο ζωγράφος του Θεού" [σ.σ.: του Δημήτρη Σιατόπουλου, κυκλοφορεί από εκδ. Καστανιώτη], που έκανα ταινία με βασικό στόχο αυτή να “επιβάλει” τον Ελ Γκρέκο ως Έλληνα ζωγράφο. Τα κατάφερε. Έκανε μάλιστα ρεκόρ, κόβοντας 1.200.000 εισιτήρια».

«Ο πολιτισμός πρέπει να κρατάει ζεστή τη φλόγα της ψυχής των ανθρώπων, εν προκειμένω τις ψυχές των Ρώσων, που πάντα μας αγαπούσαν, και των Ελλήνων, που πάντα περίμεναν από τη Ρωσία να βοηθήσει την Ελλάδα» λέει ο σκηνοθέτης και καταλήγει ως εξής: «Είμαι 74 ετών. Αυτή μπορεί να είναι, και θα ήθελα να είναι, η τελευταία μου ταινία. Αρκεί να έχω πει ολόκληρα τα πράγματα που έχω μέσα μου».