Μουσική μαρτυρία για τις χαμένες πατρίδες που άκουσα και ρίγησα.. Λες και με χτύπησε ρεύμα ηλεκτρικό. Ήταν γιατί κύλησαν στις φλέβες μου τα χιλιάδες βολτ που παρήγε μια πολυθρύλητη και αιματοβαμμένη ιστορική διαδρομή του γένους μου.. Έκανα εικόνα την κατοπινή αντάρτισσα μάνα μου, τριών ετών νήπιο, να κρεμιέται από τη κουπαστή ενός φραντσέζικου σκαριού στο λουσάτο λιμάνι της Σμύρνης και να της τραβά με βία τα τρυφερά χεράκια της η γιαγιά μου, πριν το γαλλάκι με την κόκκινη φούντα στο καπέλο της τα κόψει από τη μασχάλη.. Αν κάτι πράγματι συνωστίζεται στις θύμησες της πολυπολιτισμικής πόλης, είναι τα σεισμικά συναισθήματα οργής απέναντι σε όλους όσους έχουν προκαλέσει ατιμωρητί εθνικές τραγωδίες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου