Κατά τη στιγμή που του έστελναν ευχετηριες καρτούλες της υποκρισίας οι χρονιαπολλατζήδες αυτός σήκωσε το όπλο έστρεψε την κάνη στο κεφάλι του και η κάμαρη πλημμύρισε στο αίμα.. Ποιος απ' όλους αυτούς είχε αφουγκραστεί το σφυγμό του; Ποιος απ' όλους αυτούς τους εκ του ασφαλούς καταθέτοντες μάρτυρες είχε δει το μέτρο της ζωής του; Επειδή κανάγιες η αυτοκτονία δεν έρχεται ποτέ ως κεραυνός εν αιθρία αφού υπερβαίνει την ίδια τη φύση. Το ισχυρότατο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Άρα τα μαύρα στίγματα στον ορίζοντα της ζωής του είχαν από καιρού διαφανεί.. Και τα βλέπεις αποκλειστικά με τα μάτια της ψυχής.. Μόνο που όχι η κοινωνία αλλά ούτε και οι συγγενείς εξ αίματος τον ανθίστηκαν. Τι επομένως να περιμένεις από εκεινους τους χλιμίτζουρες της μεσαίας (σαν συμμετοχή σε παρτούζα δεν ακούγεται αυτό το μεσαίας) τάξης που στρέφουν το βλέμμα τους κατά 180 μοίρες εμπρός στους αστέγους των πεζοδρομίων από ενοχές. (οι της άρχουσας δεν τους έχουν δει ποτέ πίσω από τα φυμέ τζάμια του υπερπολυτελούς γάϊδαρου μεταφοράς τους) Εβδομήντα χρόνων άνθρωπος ήταν. Από τον Κετατόκαμπο Ηρακλείου. Είχε αφήσει και σημείωμα στα παιδιά του ευχόμενος καλή ζωή. Μια ζωή που όμως τους τη στιγμάτισε ανεξίτηλα. Γιατί θα φέρουν δια βίου το βάρος της άγνοιας αν όχι της συνεργείας ως προς τις αιτίες που έσπρωξαν στον θάνατο το γονιό τους .. Όσο για την ηθική αυτουργία; Οι ένοχοι είναι γνωστοί. Με ονόματα διευθύνσεις και τηλέφωνα. Αλλά αυτοί με έναν μόνον τρόπο θα καταδικαστούν. Από τον λαϊκό ή τον ιστορικό τους δικαστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου