Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΕίναι πράγματι εντυπωσιακός ο θρήνος των απανταχού “θεσμών” κατά του απροσδόκητου γι αυτούς brexit. Θα το χαρακτήριζα ελεγεία αν η αισθητική του είχε τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά που όμως δεν διαθέτει..
Μοιάζει κάτι σαν καλοκαιρινή επιθεώρηση γραμμένη στο πόδι και ότι αρπάξουμε όπως έλεγε και ο πάντα εύστοχος θεατρικός συγγραφέας Βύρωνας Μακρίδης σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις μας.
Κι αυτό που θέλουν ν’ αρπάξουν δεν έχει ύλη επειδή περί συναισθήματος πρόκειται. Το συναίσθημα εκείνο που διεγείρει τα επαναστατικά αντανακλαστικά και απομακρύνει τον φόβο έναντι της πλασματικής παντοδυναμίας των τοκογλύφων. Η πραγματική και υπαρκτή είναι εκείνη του λαού που όταν την αντιλαμβάνεται, αφυπνίζεται όπως οι Άγγλοι της εργατικής τάξης και εκλύει θαύματα γιατί το θαύμα τρέχει στις φλέβες του.
Μεταφέρθηκε έτσι ο φόβος της απώλειας των εξουσιών στο απέναντι στρατόπεδο για να ξαμοληθούν επί των fm οι πρώτες και τελευταίες εφεδρείες τους που πότε δια της τρομολαγνείας και πότε δια της πρόκλησης δακρίων επιχειρούν να τιθασεύσουν τ’ άλογα της εξέγερσης πριν αυτά βγουν στους δρόμους γιατί τότε θα είναι εξαιρετικά αργά.
« Είναι οδυνηρό αλλά αληθινό» γράφει ο ένας και συνεχίζει κλαίγοντας γοερά για τα προνόμια που κινδυνεύει να χάσει.. «Η διάψευση των ελπίδων πολλών γενεών ευρωπαίων, η κατάρρευση των προσπαθειών προσωπικοτήτων και λαών της ηπείρου μας, η ανατροπή ολόκληρου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος του περασμένου και του σημερινού αιώνα, είναι γεγονός»
Το γεγονός είναι πως η ληξιαρχική πράξη θανάτου του συγκεκριμένου οργανισμού δεν έχει ακόμη εκδοθεί και όσο για τον απολογισμό των πεπραγμένων του μπορώ να τον διαβεβαιώσω ως προς τα εξής:
Ο μόνος λόγος που υφίστατο αυτή η θορυβώδης μηχανή παραγωγής μιας ολιγαρχικής και τυραννικής εξουσίας πέραν από κάθε μορφή λαϊκής και κοινωνικής νομιμοποίησης, ήταν η δια της αφειδούς παροχής ψευδαισθήσεων αντιμετώπιση της ηθικής των Σοβιέτ με τα όποια λάθη τους. Μόλις ο κίνδυνος αυτός εξέλιπε, εξέλιπε και ο λόγος ύπαρξης της δημοκρατικής προβιάς..
Φάνηκε έτσι το αποκρουστικό πρόσωπό της που καταπιεστικά επέβαλλε τα δεσμά της νέας αποικιοκρατίας τσαλακώνοντας εν μία νυκτί ότι πουλούσε δεκαετίες πριν. Τις αυταπάτες της ελευθερίας της ισότητας της ανεξαρτησίας και της δικαιοσύνης για να τις αντικαταστήσει με έναν δηληρηριώδη όρο.
Τον «ανταγωνισμό» που διέλυσε την ανθρώπινη οντότητα και εξόντωσε τις συλλογικές ταυτότητες.
Στο ευρωσύνταγμα που σχεδίαζε και που απορρίφθηκε ο συγκεκριμένος όρος αναφερόταν 453 φορές και ουδεμία, ναι ουδεμία ο όρος κοινωνία!
Όμως οι κοινωνίες είναι συνυφασμένες με την ιδιοσυστασία και την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και δεν πεθαίνουν ποτέ όσο αυτό υπάρχει.. Κατά φωτοτυπία τους και οι ιδέες στον όνομα των οποίων συνασπίζονται λαοί διαφορετικών εθνικοτήτων προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κοινό ταξικό εχθρό.
Τις απάτριδες πολυεθνικές ελίτ που στη μέθη του ευκαιριακού τους πλούτου πίστεψαν πως τις έχουν αν όχι εξοντώσει τουλάχιστον καθυποτάξει οριστικά. Διαψεύστηκαν όμως από τους απογόνους του Σαίξπηρ και βυθίζονται στον πανικό και την απόγνωση αφού ουδέποτε γαλουχήθηκαν στα πεδία της εθνικής συνείδησης και της κοινωνικής παιδείας.
Αν η εκπαίδευσή τους ήταν άρτια θα γνώριζαν πως οι κοινωνικοί αγώνες των ανθρακωρύχων την Αναγεννησιακή Αγγλία είχαν πατρίδα. Εκεί κάρπισαν οι πρώτες συντεχνίες εργατών που επέβαλλαν μαχητικά τις προσδοκίες μιας αξιοπρεπούς ζωής στη βουλή των λόρδων, τις οποίες έντρομη αυτή νομοθετούσε.
Πίστεψαν όμως ότι η Θάτσερ και στη συνέχεια ο Μπλερ είχαν οξειδώσει σε αυτό τον βαθμό τη Βρετανική κοινωνία που πλέον είχε χάσει το μέταλλο των αντιστάσεών της.
Και αυτοπαγιδεύτηκαν.
Ο μόνος λόγος που πέραν της εικόνας μελό που εμφανίζουν δημοσίως οι θεατρίνοι τους έχουν ξαμολήσει από πίσω τα καθεστωτικά σκυλιά να γαβγίζουν και να απειλούν με προφητείες της Αποκάλυψης. Είναι αυτοί που φοβούνται και όχι εμείς.. Επειδή μεταξύ των δύο ταξικών εχθρών αυτοί έχουν να χάσουν τα αμύθητα πλούτη τους ενώ εμείς τις αλυσίδες μας.. Τι φαντάζεστε ότι θα συμβεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου