Αλλεπάλληλες οι δικαιώσεις μας: Σας θυμίζουμε δυο τίτλους μας μετά το ματς με την Ατλέτικο και πριν απο εκείνο με την Μάλμε
"Έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πορτοφόλι"!
"Το μικρό θαύμα τρεις, το μεγαλύτερο επτά"
Αλλεπάλληλες οι δικαιώσεις μας και αν μη τι άλλο όσοι μας
διαβάζουν γνωρίζουν τι θα συμβεί με ακρίβεια χιλιοστού. Αρχής γενομένης από το
.. Ολυμπιακό μελόδραμα ως την κυβερνητική τραγωδία της δεδηλωμένης αγωνίας για
την απώλεια του ελέγχου της διαχείρισης με ότι συνεπάγεται αυτό.
Ειδικά για τον
Ολυμπιακό δυο φορές χτυπήσαμε το καμπανάκι του συναγερμού. Την πρώτη όταν
νίκησε την Ατλέτικο και τη δεύτερη χθες. «Έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε
πορτοφόλι» ήταν ο τίτλος μας την επομένη των «καθολικών» πανηγυρισμών για μια
νίκη που έπρεπε να έχει προβληματίσει και:
«Το μικρό θαύμα τρεις και το
μεγαλύτερο επτά» γράφαμε μόλις λίγες ώρες πριν από την ήττα του στο Μάλμε. Όχι
δεν είμαστε Κάλχες. Απλώς γνωριζουμε κάτι λίγα από το τόπι. Τόσα όσα μας
επιτρέπουν να διαθέτουμε καθαρή ματιά.
Δεν μετέχεις επί παραδείγματι σε αγώνα
ευρωπαϊκού πρωταθλήματος με άμυνα κεφαλοτύρι εξ’ αιτίας του ότι ο εις εκ των
δύο του κεντρικού σου διδύμου είναι συνταξιούχος και ο δεύτερος όταν δεν έχει
τι να κάνει τη μπάλα αντί να την κρύψει στο σωβρακάκι του την αφήνει και φεύγει
λες και επρόκειτο για χειροβομβίδα
Παραιτείσαι της τιμής στην συμμετοχή στην
πρώτη εθνική της Ευρώπης όταν δεν διαθέτεις ούτε ένα (αριθμός ένα) δημιουργικό
χαφ στο ρόστερ σου για να κατευθύνει τις επιθέσεις με φαντασία. Κρύβεσαι πίσω
από την ιστορική σου φανέλα, όταν τόσα χρόνια δεν έχεις ανακαλύψει έναν
Αναστόπουλο στην επίθεση και παραδίδεσαι άνευ όρων σε έναν δύστροφο κατά σώμα
και νου τύπο, που επιπλέον ανάμεσα στον διασκελισμό του βάζεις άνετα
διαφημιστικό σποτ.
Και μην μου αντιτάξει κανείς τις μαλακίες περί Μητρογκόλ
γιατί Αντωνιαδογκόλ είχε και ο Παναθηναϊκός κάποτε, αλλά υπό την εξής ειδοποιό
διαφορά Πως τη σκιά του φώτιζε ένας Δομάζος με το γνωστό «πάρε – βάλε» γιατί αν
δεν το βάλλεις θα είσαι πολύ κατσίκι. Η χθεσινή εικόνα του Ολυμπιακού έμοιαζε
με ασκέρι ατάκτων που τους μάζεψαν από τις καφετέριες για να μπουν σε πόλεμο με
όπλα υψηλής τεχνολογίας. Και ως ήταν φυσικό κατατροπώθηκαν.
Όλα τα υπόλοιπα
περί διαιτησίας και άλλων φληναφημάτων, αποτελούν φθηνές δικαιολογίες για να
κρυφτούν οι ενοχές αυτού του ανεκδιήγητου τύπου που βρέθηκε στο τιμόνι μιας
ιστορικής ομάδας, μόνο και μόνο για να διεκπεραιώσει τα ύποπτα πολιτικά και
οικονομικά του παιχνίδια.
Αδικήθηκε πράγματι τόσο στη περίπτωση του γκολ όσο
και στη περίπτωση του πέναλτι. Ε, και; Όταν ο αντίπαλός σου, η καθ’ υπόθεση
υποδεέστερη ομάδα του ομίλου, εμφανίζει ένα συγκροτημένο σύνολο κι εσύ βγαίνεις
στο γήπεδο υπό την ιαχή «ή βγου ή πνιού» όπως έλεγε ένας Λαρισαίος όταν
πρωτομπήκε στη θάλασσα του Πλαταμώνα, τότε θα πνιγείς.
Κάτι που νομοτελειακά
συνεβη.
Και είναι κρίμα για τον κόσμο μιας ομάδας που βγαίνει από τα στήθεια
του μαζί με την ψυχή του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου