ΑΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΥΝΙΣΜΟΣ!

Ευγένιος Ανδρικόπουλος 

Σαράντα χρόνια πριν ο Λάσκαρης ως υπουργός εργασίας της πρωτόπλαστης τότε Νέας Δημοκρατίας, καταργούσε προκαλώντας γενική θυμηδία και σε πείσμα του Μαρξ τη πάλη των τάξεων. Σήμερα η επί του Τύπου εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σοφία Βούλτεψη από κοινού μ’ εκείνο το ανεκδιήγητο καθεστωτικό παπαγαλάκι του Σκάϊ Χατζή, εν ψυχρώ και με το μάτι του ψόφιου ψαριού δήλωναν από τηλοψίας για την απεργία των εργαζομένων στη ΔΕΗ πως: 

«Ηταν μια απεργία χωρίς συνδικαλιστικό αίτημα. Οι απεργίες γίνονται με συνδικαλιστικά αιτήματα, δε γίνονται με βάση τη γενική στρατηγική της χώρας. Δεν μπορούν οι συνδικαλιστές και διάφορες ανεύθυνες και τυχοδιωκτικές πολιτικές δυνάμεις (!) να λαμβάνουν αποφάσεις γεωστρατηγικού χαρακτήρα, ούτε αποφάσεις σχετικά με τη θέση της χώρας στην ΕΕ»! 


Με λόγια απλά: Οι χιλιάδες των εργαζομένων από την δημόσια αυτή επιχείρηση -που αθροιζόμενοι με τις χιλιάδες των Ελλήνων οι οποίοι αμφισβήτησαν και αμφισβητούν ανοιχτά τον εποικισμό της χώρας από το Ευρωμπορντέλο μετασχηματίζονται σε πολλά εκατομμύρια- δεν έχουν δικαίωμα πολιτικής εναντίωσης δια μέσου μιας απεργίας κατά της δράσης του συγκεκριμένου εγκληματικού συνασπισμού, έστω και αν ευθέως τους αμφισβητεί τη ζωή! Γιατί η ζωή του καθενός εξ ημών κατ’ αυτούς, δεν διαμορφώνεται στη βάση των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων, αλλά παράγεται ως συνταγή μαγειρικής στους φούρνους της άρχουσας τάξης και καταπίνεται ως δίδεται. 

Όχι η θέση αυτή δεν είναι κεραυνός εν αιθρία κι ας κατέπληξε τα κόμματα της αριστεράς. Εικοσιπέντε χρόνια τώρα ηχοβολείται με αντιστοίχου ποιότητας προπαγάνδα από την ιδιωτική τηλοψία ο ελληνικός πληθυσμός. Και το έκαναν συστηματικά, έτσι ώστε να καθαρίσει το σκαρί του από την πολιτική σκουριά του παρελθόντος για να υποδεχτεί την νέα χημική μπογιά προστασίας των «υφάλων» του από τα «πολιτικά παράσιτα». Εκείνα τα παράσιτα της δημιουργίας και της ανασύνθεσης, που επιμένουν πως και η ανάσα μας ακόμη είναι πολιτική πράξη, δεδομένου πως ερχόμαστε σε μια οικονομική συναλλαγή με την φύση. 

Ε, λοιπόν με κάτι τέτοια αυτογελοιοποιούνται. Δεν ξέρουν ωστόσο ότι της αυτογελοιοποίησης έπεται ο σαρκασμός από τον οποίο τρέφεται η οργή. Που δεν μπορεί κάποια στιγμή θα ξεσπάσει, όσες Χρυσές Αυγές, Ποτάμια, ή Ελιές ξεφυτρώνουν εμπρός στον λαό για να την ανακόψουν..