Οι άλλοι με μια ματιά


 Ανθρωποκαταστροφή αλλά ποιος νοιάζεται;


Μείωση των μισθών κατά 25% δίχως να συνυπολογίζονται οι επί μέρους λεηλασίες όπως της ΔΕΗ : «Μεγάλες σωρευτικές απώλειες κατά περίπου 25,5% θα έχουν υποστεί οι ακαθάριστες αποδοχές στο διάστημα 2010 - 2013 (...) Η μεγάλη μείωση των αποδοχών οδηγεί σε υπερκάλυψη του μνημονιακού στόχου για μείωση του κόστους εργασίας κατά 15%, αφού αναμένεται σωρευτική μείωση 19,2% στην τριετία 2012 - 2014» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Α, ώστε τα μνημόνια είχαν υπογραφεί από τότε!! «Σε τροχιά ύφεσης (1,2%) εισέρχεται η ελληνική οικονομία και το 2014, για έβδομο συνεχόμενο χρόνο (...) Αν και η δημοσιονομική προσαρμογή είναι από τις κύριες αιτίες της ανάπτυξης που δεν έρχεται, οι ηγέτες της Ευρώπης εμμένουν στην σκληρή πειθαρχία του Μάαστριχτ» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).


Ανθρωποκαταστροφή αλλά ποιος νοιάζεται; «Σαρωτικές αλλαγές σε ολόκληρο το χάρτη του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα εξετάζει η κυβέρνηση, με στόχο να γεμίσουν οι "δεξαμενές" των 4.000 απολύσεων και των 25.000 διαθεσιμοτήτων» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Θα τα λάβουν μετά θάνατον!! «Πάνω από 5.000 δημόσιοι υπάλληλοι, που ήδη έχουν διαγνωστεί με βαριές και ανίατες ασθένειες, θα περιμένουν, εφόσον θα βρίσκονται ακόμα στη ζωή, μέχρι και πέντε χρόνια προκειμένου να λάβουν το εφάπαξ βοήθημα από το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ανάπτυξη: «Κατά την ICAP, σχεδόν εννιά στις δέκα βιομηχανικές επιχειρήσεις της χώρας κινδυνεύουν πλέον, αν δεν βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες, να οδηγηθούν σε αδιέξοδο και πτώχευση» (στα ΝΕΑ).

Νέο γύρο θαλασσοδανείων υποψιάζομαι: «Ο κλάδος της οικονομίας που έχει πληγεί περισσότερο από την κρίση είναι η μεταποίηση, δηλαδή η βιομηχανία και η βιοτεχνία (...) Από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα έχουν χαθεί περισσότερες από 150.000 θέσεις εργασίας (...) Η διαρκής μείωση της συμμετοχής του βιομηχανικού τομέα στην ανάπτυξη και στην παραγωγή εθνικού πλούτου, αποτελεί επίσης ευρωπαϊκό φαινόμενο και δεν είναι ελληνικό παράδοξο (...) Η έμπρακτη υποστήριξη της μεταποίησης (...) επιβάλλει να κατανοήσουν οι πολιτικοί, ότι η ενθάρρυνση παραγωγικών επενδύσεων στο πλαίσιο μιας νέας βιομηχανικής πολιτικής, αποτελεί μονόδρομο για την ανάταξη της οικονομίας της χώρας και την έξοδο από την οικονομική κρίση» (ο Γιάννης Σταύρου, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος / στο ΒΗΜΑ).

Το κόψιμο του βήχα: «Πολλοί πιστεύουν ότι η ανάπτυξη θα προκύψει επειδή κάποιοι "θα δώσουν λεφτά" (...) Περιμένουν, με δύο λόγια, από το κράτος να αρχίσει και πάλι να ξοδεύει (...) Δυστυχώς, όσοι έχουν ή διαδίδουν παρόμοιες προσδοκίες καλλιεργούν έναν τεράστιο μύθο σε εαυτούς και αλλήλους (...) Η ανάπτυξη του τόπου θα προκύψει από τη συνεργασία ενός κράτους που θα συνεχίσει να ζει σεβόμενο τη λιτότητα και των ιδιωτών που θα επενδύσουν στην ανάκαμψη» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).