Νέες υποκλίσεις στους εργολάβους!!
Μπορεί η κυβέρνηση Σαμαρά να διαφήμιζε την «ανάπτυξη» πίσω από την εξαγγελία των δέκα βασικών προτεραιοτήτων που έβαλε προ ημερών ο Χατζηδάκης, αλλά και μόνο το ότι η πρώτη από αυτές είναι η επανεκκίνηση των έργων των οδικών αξόνων δείχνει ακριβώς περί τίνος πρόκειται: χατίρια προς τους εργολάβους.
Και, για να μη γελιόμαστε, οι αυτοκινητόδρομοι είναι το πρώτο κομμάτι της δημόσιας πίτας που θα προσφέρει η κυβέρνηση στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και βέβαια, μετά τους δρόμους, τους οποίους θα συνεχίζουν να πληρώνουν πολίτες και κράτος υπό το πρόσχημα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, σειρά θα πάρουν και άλλες μεγάλες μπίζνες – υπό το πρόσχημα των αποκρατικοποιήσεων.
Δουλειές οι οποίες είναι απαραίτητες για να ολοκληρωθεί το ξεπούλημα που έχουν υποσχεθεί οι του Σαμαρά σε εγχώρια και ξένα κέντρα επιχειρηματικής δύναμης, αλλά και δουλειές που θα διαμορφώσουν τις σχέσεις του Σαμαρά και του περιβάλλοντός του με τους νέους εκλεκτούς του επιχειρείν. Δηλαδή τα «τζάκια» της κρίσης...
Ο Χατζηδάκης, που έχει στο οπλοστάσιο των «επιτυχιών» του την ιδιωτικοποίηση της παλιάς Ολυμπιακής (δηλαδή ένα μοντέλο που φόρτωσε το κράτος με 20.000 μισθούς χωρίς κανένα έσοδο...), είπε ότι η επανεκκίνηση των τεσσάρων οδικών αξόνων που εκτελούνται με συμβάσεις παραχώρησης μπορεί να δημιουργήσει μέχρι και 60.000 θέσεις εργασίας ( για πόσο καιρό άραγε;) και να «μαζέψει» την κάμψη του ΑΕΠ κατά 2,5%.
Σε δεύτερη φάση θέλει να προχωρήσει στην ενίσχυση της απορροφητικότητας των κονδυλίων του ΕΣΠΑ και στη σύνταξη ενός νέου καταλόγου έργων υποδομής, που μπορούν να χρηματοδοτηθούν από κοινοτικά προγράμματα, με τη βοήθεια και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), για την οποία ελπίζεται πως θα παίξει ενεργό ρόλο στη μελλοντική χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων.
Νέες συμβάσεις
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Τα μεγάλα οδικά έργα (Μαλιακός - Κλειδί, Άξονας Κεντρικής Ελλάδας, Κόρινθος - Πάτρα - Πύργος και Ιονία Οδός) έχουν πρακτικά σταματήσει από τον Νοέμβριο του 2010, λόγω αδυναμίας των εργολάβων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, αλλά και των τραπεζών, που επί της ουσίας έχουν παγώσει τη χρηματοδότηση.
Για να ξεκινήσουν λοιπόν και πάλι τα έργα θα χρειαστούν νέες συμβάσεις, αλλά και μεγαλύτερες... υποκλίσεις από την κυβέρνηση προς τους εργολάβους ώστε να τα αναλάβουν, καθώς οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν υποσχεθεί στους πολίτες μείωση των διοδίων και στους εργολάβους αύξηση των εσόδων τους.
Το κακό είναι ότι οι συμβάσεις με βάση τις οποίες είχαν σχεδιαστεί τα μεγάλα οδικά έργα είναι πλέον εκτός αντικειμένου, καθώς η κρίση έχει μειώσει την (προβλεπόμενη την εποχή των υπογραφών) κυκλοφορία από 25% έως και 50% σε ορισμένα τμήματα με αποτέλεσμα η επένδυση να μην γίνεται κερδοφόρα! Το ερώτημα τώρα είναι: Εκτός από τις περικοπές που μάλλον θα γίνουν στα έργα (για παράδειγμα εξετάζεται να μην υλοποιηθεί τμήμα του Άξονα Κεντρικής Ελλάδας καθώς και ένα τμήμα στον άξονα Κόρινθος - Πάτρα - Πύργος - Τσακώνα), πόσο θα υποκύψει το Δημόσιο στους εργολάβους για να... τελειώσουν διερωτάται το Ποντίκι..
Και, για να μη γελιόμαστε, οι αυτοκινητόδρομοι είναι το πρώτο κομμάτι της δημόσιας πίτας που θα προσφέρει η κυβέρνηση στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και βέβαια, μετά τους δρόμους, τους οποίους θα συνεχίζουν να πληρώνουν πολίτες και κράτος υπό το πρόσχημα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, σειρά θα πάρουν και άλλες μεγάλες μπίζνες – υπό το πρόσχημα των αποκρατικοποιήσεων.
Δουλειές οι οποίες είναι απαραίτητες για να ολοκληρωθεί το ξεπούλημα που έχουν υποσχεθεί οι του Σαμαρά σε εγχώρια και ξένα κέντρα επιχειρηματικής δύναμης, αλλά και δουλειές που θα διαμορφώσουν τις σχέσεις του Σαμαρά και του περιβάλλοντός του με τους νέους εκλεκτούς του επιχειρείν. Δηλαδή τα «τζάκια» της κρίσης...
Ο Χατζηδάκης, που έχει στο οπλοστάσιο των «επιτυχιών» του την ιδιωτικοποίηση της παλιάς Ολυμπιακής (δηλαδή ένα μοντέλο που φόρτωσε το κράτος με 20.000 μισθούς χωρίς κανένα έσοδο...), είπε ότι η επανεκκίνηση των τεσσάρων οδικών αξόνων που εκτελούνται με συμβάσεις παραχώρησης μπορεί να δημιουργήσει μέχρι και 60.000 θέσεις εργασίας ( για πόσο καιρό άραγε;) και να «μαζέψει» την κάμψη του ΑΕΠ κατά 2,5%.
Σε δεύτερη φάση θέλει να προχωρήσει στην ενίσχυση της απορροφητικότητας των κονδυλίων του ΕΣΠΑ και στη σύνταξη ενός νέου καταλόγου έργων υποδομής, που μπορούν να χρηματοδοτηθούν από κοινοτικά προγράμματα, με τη βοήθεια και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), για την οποία ελπίζεται πως θα παίξει ενεργό ρόλο στη μελλοντική χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων.
Νέες συμβάσεις
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Τα μεγάλα οδικά έργα (Μαλιακός - Κλειδί, Άξονας Κεντρικής Ελλάδας, Κόρινθος - Πάτρα - Πύργος και Ιονία Οδός) έχουν πρακτικά σταματήσει από τον Νοέμβριο του 2010, λόγω αδυναμίας των εργολάβων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, αλλά και των τραπεζών, που επί της ουσίας έχουν παγώσει τη χρηματοδότηση.
Για να ξεκινήσουν λοιπόν και πάλι τα έργα θα χρειαστούν νέες συμβάσεις, αλλά και μεγαλύτερες... υποκλίσεις από την κυβέρνηση προς τους εργολάβους ώστε να τα αναλάβουν, καθώς οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν υποσχεθεί στους πολίτες μείωση των διοδίων και στους εργολάβους αύξηση των εσόδων τους.
Το κακό είναι ότι οι συμβάσεις με βάση τις οποίες είχαν σχεδιαστεί τα μεγάλα οδικά έργα είναι πλέον εκτός αντικειμένου, καθώς η κρίση έχει μειώσει την (προβλεπόμενη την εποχή των υπογραφών) κυκλοφορία από 25% έως και 50% σε ορισμένα τμήματα με αποτέλεσμα η επένδυση να μην γίνεται κερδοφόρα! Το ερώτημα τώρα είναι: Εκτός από τις περικοπές που μάλλον θα γίνουν στα έργα (για παράδειγμα εξετάζεται να μην υλοποιηθεί τμήμα του Άξονα Κεντρικής Ελλάδας καθώς και ένα τμήμα στον άξονα Κόρινθος - Πάτρα - Πύργος - Τσακώνα), πόσο θα υποκύψει το Δημόσιο στους εργολάβους για να... τελειώσουν διερωτάται το Ποντίκι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου