Από τον Ευγένιο Ανδρικόπουλο
«Ό,τι και να συμβεί αυτό το φθινόπωρο, δεν πρέπει να καεί και να πεθάνει οριστικά η Αθήνα, δεν πρέπει να χυθεί αίμα, δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνει η χώρα ζούγκλα. Την ευθύνη για την τήρηση των νόμων και της τάξης την έχουν το κράτος και η κυβέρνηση. Ευθύνη όμως για να αποτραπούν ακρότητες, εμπρηστικές δηλώσεις και ενέργειες έχουμε όλοι: οι πολίτες, οι πολιτικοί ηγέτες και βεβαίως τα μέσα ενημέρωσης που συχνά βλέπουν την αγανάκτηση ως εμπόρευμα προς διάθεση».
Με αυτή την αγωνιώδη (για ποιον ) αποστροφή έκλεινε το χθεσινό κύριο άρθρο της η Καθημερινή αποκαλύπτοντας πως ποιος αλλά και γιατί έστησε το μακρύ μηχανικό χέρι της Χρυσής Αυγής για να αντιπαρατεθεί με τον λαό που ήδη από τις Θερμοπύλες προχθές άρχισε να αποκαλεί κόκκινα σκουπίδια
Είναι η ίδια εφημερίδα που ελάχιστα πριν από την «καθολική» καταδίκη του τραπεζιτικού καθεστώτος -το οποίο και αυτή προασπίζεται- από το σύνολο των ορθοδόξων Χριστιανών, έρχεται και προειδοποιεί τρομοκρατικά αλλά με παραπλανητική γραφή ικεσίας πως:
«Είναι πολύ κρίσιμο για το μέλλον του τόπου να μην κατρακυλήσει στη βία, στο χάος και στον εμφύλιο τους επόμενους κρίσιμους μήνες. Όλη η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε οριακή κατάσταση: οι πολίτες, οι επιχειρήσεις, οι πολιτικοί, όλοι δίνουν μια μάχη επιβίωσης μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες. Η χώρα πρέπει όμως να μείνει όρθια».
Παρά ταύτα μένει ένα στυφό ερώτημα στα χείλη κάθε ανύποπτου έλληνα.. Με προειδοποιεί ή με εκλιπαρεί και γιατί; Να μην εξέλθω στο πεζοδρόμιο επειδή το πεζοδρόμιο κρύβει παγίδες;
Με θέτει δηλαδή ενώπιον του διλήμματος που από τα πράγματα είναι ανύπαρκτο διότι είμαι ήδη παγιδευμένος αν όχι στην εργασιακή ζούγκλα οπωσδήποτε στην ανεργία που αυτή ως επίσημο φερέφωνο ενός στυγνού τραπεζιτικού καθεστώτος ενίσχυε αναπαράγοντας τα μοχθηρά μουγκρητά του καθημερινά;
Ή μήπως ενώπιον του κινδύνου διάλυσης ενός κράτους δικαίου το οποίο εδώ και τρία (μόνο;) χρόνια τσαλακώνει το Σύνταγμα της χώρας ως παρωχημένη εφημερίδα;
Εκτός και αν με τοποθετεί ενώπιον των ευθυνών μου για την απώλεια των κοινωνικών παροχών που έχω και που δια ενός αδελφοκτόνου αγώνα θα χάσω οριστικά, επειδή εξ όσων γνωρίζω δημόσια υγεία μεταφορές ή παιδεία δεν υφίσταται πλέον.
Ως και το βασικό εν ανεπαρκεία αγαθό, το νερό, έχουν παραχωρήσει στα αρπακτικά έτσι ώστε πας μη έχων και κατέχων να βιώσει τον βασανιστικό θάνατο από λειψυδρία σε εύκρατη ζώνη..
Επομένως τι είναι αυτό που θα με συγκρατήσει να μην εξεγερθώ. Οι πολιτικοί απόγονοι των Γερμανοτσολιάδων μήπως; Μα και αυτοί την ίδια μοίρα με την δική μου θα έχουν και δεν μπορεί όσο στόκοι και αν είναι κάποια στιγμή θα το καταλάβουν.
Να ενημερώσω κατά συνέπεια την Καθημερινή φυλλάδα του μονοπύθμενου μαουνιέρη ότι πλέον το μόνο που έχω να χάσω κι εγώ και όλος ο λαός είναι οι αλυσίδες μας, τις οποίες μας έχει φορέσει το 5% των εγχώριων καπιταλιστικών λύκων.
Υπό την αυστηρή προϋπόθεση όμως πως άπαντες οι ανά την υφήλιο εμφύλιοι απαιτούν δύο αντιμαχόμενες πλευρές, να υποθέσω πως υπαινίσσεται την εναντίωση του πέντε κατά του 95; Δεν νομίζω.. Μόνον άφρονες δεν είναι οι διαθέτοντες αλλά και διαχειριζόμενοι τον πλούτο της χώρας. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις εξαϋλώνονται ..
Επομένως και δεδομένων των κρίσιμων στιγμών του λαού και όχι της χώρας (γιατί η χώρα έγινε χώρος εξαγωγής των κερδών τους) οφείλει η της άρχουσας τάξης κυρίαρχη εφημερίδα να μας εξηγήσει και να εξηγηθεί, περιγράφοντας με ακρίβεια χιλιοστού τις αντιμαχόμενες παρατάξεις.
Διαφορετικά θα είναι υπόλογη ενώπιον του λαού είτε για τρομοκρατική απόπειρα ανάσχεσης στην έκφραση της λαϊκής βούλησης, είτε κι αυτό είναι το χείριστο, πως οι απειλές της έχουν υπόσταση που δεν μπορεί να είναι άλλη από την ύπαρξη ενός παρακράτους το οποίο έχει πλήρως εξοπλιστεί και ασκηθεί στην προάσπιση των συμφερόντων του αριστοκρατικού κηφηναριού. Έτσι είναι;
«Ό,τι και να συμβεί αυτό το φθινόπωρο, δεν πρέπει να καεί και να πεθάνει οριστικά η Αθήνα, δεν πρέπει να χυθεί αίμα, δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνει η χώρα ζούγκλα. Την ευθύνη για την τήρηση των νόμων και της τάξης την έχουν το κράτος και η κυβέρνηση. Ευθύνη όμως για να αποτραπούν ακρότητες, εμπρηστικές δηλώσεις και ενέργειες έχουμε όλοι: οι πολίτες, οι πολιτικοί ηγέτες και βεβαίως τα μέσα ενημέρωσης που συχνά βλέπουν την αγανάκτηση ως εμπόρευμα προς διάθεση».
Με αυτή την αγωνιώδη (για ποιον ) αποστροφή έκλεινε το χθεσινό κύριο άρθρο της η Καθημερινή αποκαλύπτοντας πως ποιος αλλά και γιατί έστησε το μακρύ μηχανικό χέρι της Χρυσής Αυγής για να αντιπαρατεθεί με τον λαό που ήδη από τις Θερμοπύλες προχθές άρχισε να αποκαλεί κόκκινα σκουπίδια
Είναι η ίδια εφημερίδα που ελάχιστα πριν από την «καθολική» καταδίκη του τραπεζιτικού καθεστώτος -το οποίο και αυτή προασπίζεται- από το σύνολο των ορθοδόξων Χριστιανών, έρχεται και προειδοποιεί τρομοκρατικά αλλά με παραπλανητική γραφή ικεσίας πως:
«Είναι πολύ κρίσιμο για το μέλλον του τόπου να μην κατρακυλήσει στη βία, στο χάος και στον εμφύλιο τους επόμενους κρίσιμους μήνες. Όλη η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε οριακή κατάσταση: οι πολίτες, οι επιχειρήσεις, οι πολιτικοί, όλοι δίνουν μια μάχη επιβίωσης μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες. Η χώρα πρέπει όμως να μείνει όρθια».
Παρά ταύτα μένει ένα στυφό ερώτημα στα χείλη κάθε ανύποπτου έλληνα.. Με προειδοποιεί ή με εκλιπαρεί και γιατί; Να μην εξέλθω στο πεζοδρόμιο επειδή το πεζοδρόμιο κρύβει παγίδες;
Με θέτει δηλαδή ενώπιον του διλήμματος που από τα πράγματα είναι ανύπαρκτο διότι είμαι ήδη παγιδευμένος αν όχι στην εργασιακή ζούγκλα οπωσδήποτε στην ανεργία που αυτή ως επίσημο φερέφωνο ενός στυγνού τραπεζιτικού καθεστώτος ενίσχυε αναπαράγοντας τα μοχθηρά μουγκρητά του καθημερινά;
Ή μήπως ενώπιον του κινδύνου διάλυσης ενός κράτους δικαίου το οποίο εδώ και τρία (μόνο;) χρόνια τσαλακώνει το Σύνταγμα της χώρας ως παρωχημένη εφημερίδα;
Εκτός και αν με τοποθετεί ενώπιον των ευθυνών μου για την απώλεια των κοινωνικών παροχών που έχω και που δια ενός αδελφοκτόνου αγώνα θα χάσω οριστικά, επειδή εξ όσων γνωρίζω δημόσια υγεία μεταφορές ή παιδεία δεν υφίσταται πλέον.
Ως και το βασικό εν ανεπαρκεία αγαθό, το νερό, έχουν παραχωρήσει στα αρπακτικά έτσι ώστε πας μη έχων και κατέχων να βιώσει τον βασανιστικό θάνατο από λειψυδρία σε εύκρατη ζώνη..
Επομένως τι είναι αυτό που θα με συγκρατήσει να μην εξεγερθώ. Οι πολιτικοί απόγονοι των Γερμανοτσολιάδων μήπως; Μα και αυτοί την ίδια μοίρα με την δική μου θα έχουν και δεν μπορεί όσο στόκοι και αν είναι κάποια στιγμή θα το καταλάβουν.
Να ενημερώσω κατά συνέπεια την Καθημερινή φυλλάδα του μονοπύθμενου μαουνιέρη ότι πλέον το μόνο που έχω να χάσω κι εγώ και όλος ο λαός είναι οι αλυσίδες μας, τις οποίες μας έχει φορέσει το 5% των εγχώριων καπιταλιστικών λύκων.
Υπό την αυστηρή προϋπόθεση όμως πως άπαντες οι ανά την υφήλιο εμφύλιοι απαιτούν δύο αντιμαχόμενες πλευρές, να υποθέσω πως υπαινίσσεται την εναντίωση του πέντε κατά του 95; Δεν νομίζω.. Μόνον άφρονες δεν είναι οι διαθέτοντες αλλά και διαχειριζόμενοι τον πλούτο της χώρας. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις εξαϋλώνονται ..
Επομένως και δεδομένων των κρίσιμων στιγμών του λαού και όχι της χώρας (γιατί η χώρα έγινε χώρος εξαγωγής των κερδών τους) οφείλει η της άρχουσας τάξης κυρίαρχη εφημερίδα να μας εξηγήσει και να εξηγηθεί, περιγράφοντας με ακρίβεια χιλιοστού τις αντιμαχόμενες παρατάξεις.
Διαφορετικά θα είναι υπόλογη ενώπιον του λαού είτε για τρομοκρατική απόπειρα ανάσχεσης στην έκφραση της λαϊκής βούλησης, είτε κι αυτό είναι το χείριστο, πως οι απειλές της έχουν υπόσταση που δεν μπορεί να είναι άλλη από την ύπαρξη ενός παρακράτους το οποίο έχει πλήρως εξοπλιστεί και ασκηθεί στην προάσπιση των συμφερόντων του αριστοκρατικού κηφηναριού. Έτσι είναι;

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου