Προς την αριστερά.. Κάντε κάτι.. Σήμερα χάνονται ζωές

Την αποχή προέκρινε το 41% των Πορτογάλων κι απ' αυτό το ποσοστό ικανό μέρος απείχε για να εκφράσει έτσι την απαρέσκειά του προς το σύστημα ου μην και την απόρριψη,

διευκολύνοντας με αυτόν τον τρόπο ακριβώς αυτό το σύστημα να αντλήσει απ' το υπόλοιπο εκλογικό σώμα τα αναγκαία ποσοστά, έστω και με πολύ λιγότερες ψήφους, για να συνεχίσει να κυβερνά.
............................................
Ούτε όμως και η Αριστερά τα πήγε καλά! με ένα 8% οι κομμουνιστές και οι πράσινοι συν ένα 6% το Μπλόκο παραμένουν στις παρυφές της κεντρικής πολιτικής σκηνής, στην οποίαν θα συνεχίσουν την παράστασή τους οι μνημονιακές δυνάμεις.


Δεν φαίνεται, παρά τις εξαγγελίες των δυνάμεων της Αριστεράς για μετεκλογικούς κοινούς αγώνες να δημιουργήθηκε στον λαό η δυναμική εκείνη που θα όπλιζε την πολιτική της Αριστεράς
 


-πάλι δεν «πείσθηκε» ο λαός, πάλι η κυρίαρχη ιδεολογία κατίσχυσε. 


Το πρόβλημα είναι μεγάλο. Οι διαπιστώσεις για την ισχύ της προπαγάνδας μέσω των ΜΜΕ και κυρίως της τηλεόρασης, καθώς και η αποτελεσματικότητα των μηχανισμών δημιουργίας και στη συνέχεια διαχείρισης του φόβου είναι μεν σωστές, αλλά όχι πια αρκετές. 


Εξηγούν ίσως το πρόβλημα, αλλά δεν το λύνουν.


Δηλαδή τι άλλο πρέπει να γίνει στην Ευρώπη -έχουμε πάει πίσω στην εποχή του laisser faire κι ακόμα πιο πίσω, στην εποχή πριν από τη βιομηχανική επανάσταση 


-τι άλλο, λοιπόν, πρέπει να γίνει για να αποκατασταθεί η επικοινωνία έστω, αν όχι οι δεσμοί της Αριστεράς με τον λαό σε βαθμό επίφοβο για το σύστημα;


Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στον λαό που δεν «καταλαβαίνει», αλλά στην Αριστερά και τις (καθεστωτικές κυρίως) αμαρτίες της. 


Ομως και για την Αριστερά που δεν έχασε τη λαϊκότητά της, ούτε συνέπλευσε, ουδ' επί στιγμήν με τις ελίτ που κατηγόρησαν και κατηγορούν τον λαό για λαϊκισμό, η «κατοχή» ενός ποσοστού -έστω σεβαστού- σήμερα, που θα οδηγήσει στον σοσιαλισμό αύριο, δεν λύνει το πρόβλημα, το (ξανα)δημιουργεί.


Σήμερα είναι που χάνονται ζωές, δεν θα αναστηθούν αύριο -στον σοσιαλισμό.