Οι κότες και ο Παπαχελάς

Υπό τον τίτλο κότες και μάλιστα επικίνδυνες, εκείνο το δημοσιογραφικό απόπλυμα εν ονόματι Παπαχελάς, 


υπερασπίζεται με παρρησία είναι η αλήθεια τα συμφέροντα του μονοπύθμενου μαουνιέρη εργοδότη του γράφοντας πως:


«Κανείς δεν θα έχει δικαιολογία την επόμενη ημέρα της μεγάλης καταστροφής. Η ιστορία δεν θα νοιαστεί για το ποιος φοβήθηκε για το τι θα γράψει ένα blog»!


Και ποια θα είναι η μεγάλη καταστροφή; Αν δεν υπογράψουμε το νέο μνημόνιο! 


Ναι αδέλφια προ του σημείου μηδέν της Νεοελληνικής ιστορίας τουλάχιστον αυτός είχε το «σθένος» να πάρει θέση.. (κάποτε οι δημοκράτες το ζητουσαν χλευαστικά από την τρίχρονη πριγκίπισσα Αλεξία). 


Και υπό την αλαζονεία του εκ του ασφαλούς καταθέτοντος μάρτυρα (δεδομένη η βιολογική
κοινωνική και οικονομική προστασία του μονοπυθμενου) μέμφεται όλους εκείνους (τους δημοσιογράφους πολιτικούς πανεπιστημιακούς και άλλους) που όπως γράφει, 


τρέχουν να κρυφτούν πίσω από κάθε περιθωριακό ο οποίος δηλώνει ότι από τα 340 δις τα 300 είναι πανωτόκια, ή ότι θα μπορούσαμε να δανειστούμε φθηνά από άλλες χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία.


Και βεβαίως το να επιχειρήσει κανείς να του υποδείξει πως το περιθωριακός θα μπορούσε να ήταν και αυτοπροσδιορισμός δεδομένου ότι ανά την υφήλιο οι πράκτορες της αλητοελιτοκρατίας, πράγματι αποτελούν χυδαία μειοψηφία και περιθώριο, είναι σαν να παραβιάζει ανοικτές θύρες. 


Αλλά φλέγομαι να μάθω πόσο κότες είναι όλοι εκείνοι που αρνήθηκαν: 


Τον έλεγχο του χρέους για να διαπιστωθεί το πόσο ακριβώς είναι αυτό, 
ποιος ακριβώς το καρπώθηκε, 
ποιος είναι ο πυρήνας του, το κεφάλαιο, 


και ποια τα κινούμενα τοτοκλυφικά σκίτσα επί ενός υπολογιστή.. 


Ως επίσης πολύ θα ήθελα να γνωρίζω το γιατί ένας εκ των επαχθών όρων του μνημονίου αναφέρει πως απαγορεύεται ρητά και δια ροπάλου ο δανεισμός της Ελλάδας από οποιονδήποτε τρίτο πέραν των κλασσικών νταβάδων δανειστών της..


Πόσο κότες είναι αυτοί που αρνούνται να μου δώσουν μια απάντηση σε αυτά αλλά και πόσο ανθυποκότες είναι τα φερέφωνά τους,