Μια επιστολή που με αφόπλισε (τα στοιχεία του αποστολέα στην διάθεση όποιου θέλει να τον συνδράμει)
Ευγένιε, σου γράφω θυμωμένος αυτή την επιστολή γιατί υποκλίνομαι στον αγώνα που κάνεις να μας διδάξεις την αλληλεγγύη και η απάντηση σ’ αυτόν είναι οι κούφιες διαδικτυακές ευχές.Οι τζάμπα μάγκες.
Ζω χωρισμένος και μόνος εδώ και πέντε χρόνια και τα τελευταία δύο έχω προβληθεί από καρκίνο στο έντερο με τους γιατρούς να μου δίνουν μερικούς μήνες ζωής στα τριάντα μου χρόνια. Φυσικά και δεν μπορώ να δουλέψω.
Ζω με επιδόματα και με τα δύο παιδιά μου να είναι τριών και τεσσάρων ετών.
Αρχικά προσπάθησα να διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου και να μην απευθυνθώ στα φιλανθρωπικά ιδρύματα και σε αυτό που λέγεται κοινωνική ευθύνη των εταιριών.
Όμως πλέον η κατάστασή μου έχει επιδεινωθεί και μόλις προχθές έχασα τις αισθήσεις μου έξω από την πόρτα μου με τους γείτονες να περνούν από πάνω μου δίχως να μου δίνουν σημασία.
Πως μπήκε αυτός ο αλήτης στην πολυκατοικία μας τους άκουσα να λένε πριν μια γιαγιούλα που με γνώρισε καλέσει το ασθενοφόρο.
Δεν είμαι παράσιτο.
Δεν έκλεισα εγώ ραντεβού με τον καρκίνο Ευγένιε. Ήρθε και με βρήκε..
Δεν είμαι ζήτουλας. Δεν θέλω χρήματα.
Θέλω αυτό που η πολιτεία έπρεπε να μου έχει εξασφαλίσει. Φροντίδα. Κοινωνική πρόνοια γιατί λόγω της ηλικίας μου δεν πρόλαβα να στοιχειοθετήσω δικαίωμα σύνταξης.
Γι αυτό και σε λυπάμαι που δίνεις έναν μάταιο αγώνα να μετασχηματίσεις όπως γραφεις έναν όχλο σε λαό αφού από τον Εφιάλτη της αρχαιότητας ως τους κοτζαμπάσηδες τους οπεκεπέδες και τους δωσίλογους τούτος ο πληθυσμός τη πάρτη του κοιτάζει..
Καλή δύναμη σου εύχομαι γιατί τα περαστικά είναι κοροϊδία για τους καρκινοπαθείς..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου