Σαν να ήταν χθες.. Την σκηνή αυτή την έχω βιώσει πανικόβλητος περίπου τριάντα χρόνια πριν στο Γκρούγκερ παρκ της Νότιας Αφρικής.. Φανταστείτε μια όχι απλώς πολλαπλάσια αλλά υπερπολλαπλάσια της Ελλάδας έκταση συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου και του Ιονίου. Η παρέα τρία «δεξιτίμονα» αυτοκίνητα από δύο ζεύγη το καθένα. Άρα η μαλακία μπορούσε να γίνει ανά πάσα στιγμή. Στο τιμόνι εγώ και πρώτος πανάθεμά με. Κι αίφνης ένα τέρας ως ένα απ’ αυτά της οθόνη βγαίνει επί του χωματόδρομου!! Σταματά ουρλιάζει θυμωμένο πάλλοντας αυστηρά τα τεράστια αυτιά του, φρενάρω εγώ ουρλιάζει η αεροσυνοδός η Ρούλη, κάνε πίσω κάνε πίσω, γαβγίζει έντρομος ο αραβωνιάρης της συγχυσμένος μπρος πίσω εγώ, γουρλώνει σαλταρισμένη η επίσης αεροσυνοδός τότε σύζυγός μου τα έκπληκτα μάτια της, μια ταμπέλα παραπλεύρως έγραφε αν κατεβείτε του οχήματος το κάνετε your own risk, εγώ ασυνήθιστος με το δεξί στις ταχύτητες, έβαζα την μία μετά την άλλη, είπα πάει Ευγένιε τη κατσαμε ως εδώ ήταν η ζωή, θα μας τσαλακώσει, ώσπου στο τέλος θεία τύχη ακινητοποιώ τ’ αυτοκίνητο.. Και τι ήθελε εν τέλει το άκακο τερατάκι; Να σταματήσω γιατί ακολουθούσε η οικογένειά του την οποία και προστάτευε!!! Ηθικόν δίδαγμα: Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου