ΕΚΛΟΓΙΜΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ

 

Ακούω σήμερα πλείστους όσους γνωστούς και μη εξαιρετέους να σπαράσσουν ως μοιρολογίστρες επί του λαϊκού πτώματος που : Δια της συνέργειάς τους δολοφονήθηκε. 

 

Που ήταν όλοι αυτοί όταν στον παγωμένο βορά ψηφιζόταν το ευρωσύνταγμα του στυγνού ανταγωνισμού και η λευκή βίβλος της μαύρης «απασχολησιμότητας;» Κατά το πρώτο διαχεόταν η ατομική αντίληψη «ο θάνατός σου η ζωή μου» και δια του επόμενου απελευθερωνόταν ο εργοδότης από την υποχρέωση να μισθοδοτεί αξιοπρεπώς τον εργαζόμενο. 

 ΟΜΠΡΈΛΑ κρατούσαν όταν το Ευρωπαϊκό ιερατείο μοίραζε πακέτα χρήματος λογιστικού απαιτώντας την καταστροφή της ελληνικής παραγωγής; Σε εξαγωγή θέσεων εργασίας και εισαγωγή επιδοματικής ανεργίας μεταφραζόταν αυτό..Αλλά πως ν απαιτήσεις χορευτικές πιρουέτες από τον κώλο μιας εγχώριας πολιτικής μαϊμούς.. 

Που ήταν όλοι αυτοί όταν οι καταθετικές τράπεζες, σήματος δοθέντος από τη μητρόπολη του καπιταλισμού, συγχωνεύτηκαν εν μία νυκτί με τις επενδυτικές ρισκάροντας εν ονόματι του φθηνού χρήματος τα κόπια των καταθετών με τις γνωστές χρηματιστηριακές οδύνες; 

Που ήταν όλοι αυτοί όταν οι ίδιες τράπεζες δια μέσου της δημιουργικής λογιστικής αιχμαλώτιζαν κράτη ολόκληρα ως να ήταν προσημειωμένα οικόπεδα; Δεν ήξεραν δεν ρωτούσαν για το είδος της μούφας που παρέπεμπε ο όρος δομημένο ομόλογο και πως τα χρηματιστήρια είχαν μετεξελιχθεί σε πρακτορεία στοιχηματικού τζόγου και όχι επενδυτικών καταγραφών; 

Που ήταν όλοι αυτοί όταν ξανά μανά οι τράπεζες από την δεσμευτική υποχρέωση της παροχής δανεισμού ένα προς τρία (ένα κατέχω τρία δανείζω) το μετεξέλιξαν σε ένα προς τριάντα τρία αυξάνοντας τη τσιχλόφουσκα κατά 32 φορές σε ένα τεράστιο μπαλόνι; Ποιος δανείζει χρήματα που δεν έχει εκτός και αν το χρήμα είναι καρτούν σε υπολογιστή. 

 Που διάβολο βοσκούσαν όλοι αυτοί οι αχάμπαροι όταν ως δια της ταχυδακτυλουργικής μαγείας εξαφανίζονταν οι βιομηχανίες των ηλεκτρικών συσκευών ΙΖΟΛΑ ΠΙΤΣΟΣ ΕΣΚΙΜΟ; Και που αγνάντευαν όταν ψωνίζονταν και ψώνιζαν στις υπεραγορές ντομάτα πολωνίας πατάτα μοζαμβίκης καλτσόν ινδίας πουκάμισο κινας κρέας αργεντινής και λάδι γερμανίας!!. 

Ποια είναι η εξίσωση που θα μας κρατούσε ακόμη στο κλάσμα της ζωής; 

Τα μνημόνια της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου και της ψυχής του λαού. Με παρανομαστή το υπερεθνικό κεφάλαιο και αριθμητές το πλήθος των πολιτικών λακέδων. Και ως προς τον άγνωστο Χ; Θα τον απέδιδα στον όχλο αν αυτός μεταλλασσόταν σε λαό...