Αφορμής δοθείσης όλων εκείνων των Μιντιακών σούργελων και βαστάζων του νεοπαγούς κόμματος του πολέμου, θεωρώ ιερή υποχρέωσή μου να σημειώσω προς όλους ότι: Δεν είναι μήτε οι Παπούα Νέα Γουινέα αλλά και μήτε κάποιοι φύλαρχοι της Κεντρικής Αφρικής, που έθεσαν τον πολιτισμό υπό αμφισβήτηση. Αλλά η σατραπεία των ΗΠΑ δια του Ένολα Μπόυ. Ήταν αυτοί που παρά τον όποιο δισταγμό των επιστημόνων τύπου Οπερχάιμερ --που αυτομόλησαν στην πέραν του Ατλαντικού δολοφονική συμμορία-- αποφάσισαν δια της ρίψης της πρώτης ατομικής βόμβας επί κατοικημένων περιοχών, να καθυποτάξουν τους Ιάπωνες, ισοπεδώνοντας προειδοποιητικά τις Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Αναμενόμενο. Προηγουμένως είχαν προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου αλλά και επομένου σατραπική γενοκτονία δεκάδων εκατομμυρίων Ινδιάνων της μόλις αποκαλυφθείσας ηπείρου που τιμής ένεκεν του Αμέριγκο ( Ερρίκος στα ελληνικά) Βεσπούτσι, εξερευνήθηκε. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Πως η καλλιέργεια του εφησυχασμού ή ακόμη και η υστερία των --δια της λεηλασίας των Ευρωπαϊκών λαών-- εξοπλισμών, δεν είναι σύμβουλοι καλοί δεδομένου επί παραδείγματι πως:Η μεγάλη Καρχηδόνα ξεκίνησε τρεις πολέμους. Μετά τον πρώτο, ήταν ακόμα ισχυρή. Μετά τον δεύτερο ήταν ακόμα κατοικήσιμη. Μετά τον τρίτο, ήταν αδύνατο να την εντοπίσεις. Και μπορεί ο Μαρξ να επιμένει από τον τάφο του πως όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται επαναλαμβάνεται ως φάρσα, το ασφαλές είναι πως δεν θα συμφωνούσε μαζί του ο γνωστός άγνωστος στρατιώτης που θυσιάστηκε επί του πεδίου των μαχών για τα γλυκάνει την πίττα των κερδών της βασιλικής καμαρίλας κάποτε, των μερισματούχων κάποιων πολυεθνικών σήμερα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου