Ψυχούλες μου.. Παλικαράκια μου.. Αυτοι είναι η Ελλάδα που αγάπησα το άγγιγμα ψυχής από την οπόία το πήρα μόλις έξορμος στις ρούγες των απίστευτων ρεμπέτικων.. Όμορφα λεβεντόπουλα με πρόσωπα καθαρά και σώματα δίχως τις αυταπάτες των τατουάζ. Με ήχο φυσικό και όχι ηλεκτρονικούς ενισχυτές πολλαπλασιασμού του. Έτσι άστεγοι. Ακατέργαστοι. Γνήσιοι. Καρδιές ξεκλειδώνετε..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου