Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει.. Θυμάμαι αρχοντοπούλα μου πως όταν μου μιλούσες γι αγάπη μου μιλούσες ψιθυριστά. Φοβόσουν το έβλεπα στο τρομαγμένο βλέμμα σου.. Αλλά τι; Ότι με είχε εμένα τυφλώσει. Οι ψηφιακές εποχές που έρχονταν με την φούρια του επικυρίαρχου. Που σιώπησαν την αγάπη οριστικά. Για να υποκατασταθεί από την αγάπη των δύο αισθήσεων. Και από το ψεκάστε σκουπίστε τελειώσαμε. Και να διερωτάσαι την επομένη αν είχε κάποια σημασία ότι έγινε την προηγουμένη. Είχε γίνει πλέον καθεστώς. Νόμιζα όμως πως παρακολουθώντας το από ψηλά δεν θα το έχανα ποτέ από τα μάτια μου. Και θα το εμπόδιζα. Μα το έχασα μαζί μ εσένα. Από τα μάτια μου..Ξέχασα όμως να σου πω και πως η ψυχή έχει μάτια. Σε κρατώ έτσι. Μόνο που θα βρω ψυχή σαν την δική μου να της ξομολογηθώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου