Νύχτες βαριές.. Του αδυσώπητου απολογισμού. Που χειρουργούν ανατομικά τα συναισθήματά σου .. Κι αν δεν είχε μεσολαβήσει αυτό η σκιά της μοναξιάς δεν θα έπεφτε σαν μαύρο πέπλο στη ζωή. Μα το "αν" είναι λόγος υποθετικός. Και ο έρωτας όπως και η ιστορία απαιτούν αίμα, αίμα καυτό. Που δεν σβήνει δεν παραχαράσσεται. Ανοίγει πληγή που κάθε που την ξύνεις αιμορραγεί.. Ξέρω ξέρω. Ακούγομαι παράωρα στην εποχή του στιγμιαίου καφέ των φαστ φουντ και του στιγμιαίου έρωτα.. Μέχρι κι η απώλεια του λατρεμένου προσώπου σε σχέση με την απώλεια περιουσίας είναι για κάποιους κι αυτή ένα στιγμιαίο γεγονός.. Μόνο που κάθε νύχτα μαθαίνω οδυνηρά πως: Η μοναξιά επιλογής εξ αιτίας μιας απώλειας ή του ανεκπλήρωτου ονείρου, είναι μια βλάβη που δεν αποκαθίσταται σαν τον ακρωτηριασμό. Και παρ' όλ' αυτά δεν έγινα σοφός..
....................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου