Συγκινήθηκα.. Σαν ν αναστήθηκε ο λύκος μου που είχα πριν το Ροντ Βάιλεν. Έτσι κουτάβι και πολύ πιο μικρό ήταν όταν τον πήρα για να μεγαλώσει μαζί με τον δεύτερό μου γιο. Τον είχε λατρέψει.. Εμένα με υπάκουε την πρώην σύζυγο την ανεχόταν. Την νύχτα τον απέσυρα από την αυλή κι έπιανε στασίδι στο δωμάτιο του μικρού. Περίμενε να του δώσει η μητέρα του το τελευταίο γάλα και μετά όποιος κοτούσε ας έμπαινε μέσα πριν ο Πανούλης ανοίξει τα μάτια του. Ήσουν τελειωμένος. Κοιμόταν στην μοκέτα πλάι στο κρεβατάκι του.. Πανέξυπνο ζώο.. Μου είχε σώσει τον γιο στην Φοινικούντα. Κι από τότε αυτή που δεν τον χώνευε έβαζε πρώτα στον άρη τα μπιφτέκια του και μετά εμείς. Ωσπου χωρίσαμε. Και τον πήρα μαζί μου αλλά. Δεν μπορούσα ν ανταποκριθώ στις ανάγκες του και τον έδωσα σε μια φίλη εκδότρια των βιβλίων Ωκεανίδα. Μετά τέσσερα αν θυμάμαι καλά χρόνια βρέθηκα στην Εκάλη κι αποφάσισα να τον δω.Σταθηκα στην γωνία και του σφύριξα συνθηματικά. Έγινε χαμός Παρά λίγο να γκρεμίσει την αυλόπορτα για να βγει. Ώσπου βγήκε η Λουίζα τρομαγμένη και μόλις με είδε του την άνοιξε. Ήρθε με χίλια έτσι που κάποιος θα μπορούσε να πιστέψει πως θα με κατασπάραζε. Ορμά πάνω μου με πετάει σαν τσιγαρόχαρτο κάτω κι άρχισε το γλύψιμο που το συνόδευε με το κλάμμα του. Δάκρυσα.. Δεν μ' άφηνε να σηκωθώ.. Τόσο και αυτής της έντασης συναίσθημα δεν είχα νοιώσει ποτέ. Μέχρι κι η Λουίζα δάκρυσε. Κι έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο ο Αρης του Ευγένιου γιατί όπως μου είπε δεν με ξέχασε ποτέ
......................
.........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου