ΕΝΑ 112 ΠΛΑΝΑΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΟΜΗΡΟ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ
Η νοσταλγία δεν παράγει ιδέες ει μη μόνον κατάθλιψη. Που ένα έθνος θεωρητικά κληρονόμος των υψιπετών συμβολισμών της κλασσικής Αθήνας, παραδέρνει σαν ακυβέρνητη σανίδα στην τρικυμιώδη θάλασσα του δυτικού καπιταλισμού.
Τίποτα δεν αποδεικνύει πως διεκδικούμε επαξίως το ειδικού βάρους κληροδότημα. Αντιθέτως. Η Ελλάδα της μεταπολεμικής διαστολής κατρακύλησε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες στη συστολή επί όλων των επιπέδων.
Οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά.
Η περιούσια πολιτισμική μας ηχώ εξασθενεί δραματικά για να πέφτουμε ολοένα και περισσότερο στην διεθνή ανυποληψία.
Τα φάλτσα των Τεμπών των Οπεκεπε και όποιας άλλης δραστηριότητας έχει υποπέσει στα βρώμικα χέρια της κυβερνώσας πολιτικής συμμορίας, ακούγονται σαν βρυχηθμοί. Που στο ερώτημα γιατί αυτό η απάντηση δίδεται αυταρχικά:
"Γιατί έτσι". Δια της οποίας προκαλείται η κοινωνική βία, δεδομένου πως τα αποθέματα των ψυχικών αντοχών, έχουν ήδη προ πολλού εξαντληθεί.
Η ανατροφοδοτούμενη μελαγχολία καταγράφεται αδιαμφισβήτητα στην κατανάλωση των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων.
Το απαστράπτον φως της κληροδοσίας δεν φωτίζει πλέον τα πρόσωπα μιας χλωμής φυλής. Είναι που το συσκοτίζει το χειραγωγημένο εκ της κεντρικοευρωπαϊκής λυκοφωλιάς πολιτικό σύστημα που:
Προκειμένου να διαιωνίσει την επικυριαρχία του έχει ενσωματώσει κάθε πολιτικό οικονομικό ή κοινωνικό απόβλητο στροβιλιζόταν αδέσποτο στο δημόσιο περιβάλλον.
Συνέπεια αυτών η απελπισία. Η απογοήτευση. Η απόγνωση.
Η απουσία του οξυγόνου των πολιτισμικών αξιών.
Με την φρούδα ελπίδα πως κάνω λάθος διάγνωση προειδοποιώ πως το πολιτικό κλίμα παραπέμπει σε τυφλή κοινωνική έκρηξη. Στο χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Με τον επιταχυντή να προκύπτει από το αναπάντεχο. Το απρόβλεπτο. Από το πουθενά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου