«Η καθεστωτική ντουντούκα στο απόγειό της». Η Άγρια εκμετάλλευση του δράματος Μαρφίν αποκαλύπτει τα πρόσωπα της προβοκάτσιας πίσω από τα προσωπεία.
Από την πρώτη στιγμή είχα γραψει ότι:
Είναι η πολιτεία που σχεδιάζει το έγκλημα ανεξαρτήτως των φυσικών αυτουργών που το διαπράττουν. Και εν προκειμένω.
Ήταν δια νόμου της Σημιτομαϊμούς θεσμοθετημένο «το διευθυντικό δικαίωμα επιβολής απεργοσπαστικού μηχανισμού» συνέπεια του οποίου εγκλωβίστηκαν οι εργαζόμενοι εντός μιας τράπεζας πλυντήριο (η Μαρφίν του Βγενόπουλου) στο κέντρο της Αθήνας.
Και πότε;
Όταν εκτός αυτής ένα εκατομμύριο λαού πορευόταν εξοργισμένο στους «δρόμους της φωτιάς».
Και βεβαίως καταδικάστηκε ο διευθυντής της ως ηθικός αυτουργός. Που συνήργησε «κατ΄εντολή του τραπεζίτη» στον θάνατο μιας εγκύου από τις αναθυμιάσεις. Αλλά την αφανή εξουσία να παραγγέλλει εκ του ασφαλούς νέες αλλεπάλληλες προβοκάτσιες εν ονόματι της καταδίωξης των φτωχοδιαβόλων. Ελλήνων και αλλοδαπών.
Με τον τραπεζίτη ν’ αποφεύγει τον κολασμό γιατί ψόφησε.
Και την τεχνολογία της λήψης βίντεο από τα κινητά να καταγράφουν την «αγαστή συνεργασία» μπάτσων και κουκουλοφόρων βήμα προς βήμα.
Κι εγώ να διερωτώμαι σε τι το διαφορετικό μετήλθε ο αρχιχουνταίος Παπαδόπουλος δια της προβοκάτσιας του Έβρου—πότιζε τα’ άρματα μάχης με ζάχαρη για ν ακινητοποιηθούν --ή το στήσιμο της σκευωρίας των αεροπόρων.
Θα αποτολμούσα τον χαρακτηρισμό φωτοτυπία αν η ομοιότης δεν υπερέβαινε την πραγματικότητα.
Πως επί των ημερών του άθλιου Μητσοτάκη της επιλογής των αθλιότερων Ελλήνων, οι μάσκες έπεσαν και οι απόγονοι χουνταίοι του στιγμιαίου – Πλεύρης Βορίδης και λοιποί εξ αίματος πολιτικοί συγγενείς-- να κανοναρχούν δια του θράσους της ατιμωρησίας τους τις ζωές μας.
Τυμβωρυχώντας επί των θυμάτων τους.
Ρε έξω π$υστηδ&& από την παράγκα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου