Αφορμής δοθείσης του χαμού εξ αιτίας της δίκης Φιλιππίδη --που εν τέλει εκδικάζεται εντός και ..εκτός ακροατηρίων από τα μιντιακά καφενεία.
Πρόκειται περί πομφόλυγων αντιπερισπασμού.Γιατί η βία δεν είναι μία.
Από την ωία της φτώχειας, την έμφυλη ή την ενδοοικογενειακή και την εργοδοτική, ως την σχολική, την εργασιακή και την οδηγική, (ή road rage), απλώνεται σαν δίχτυ στον αποσαθρωμένο εξ αιτίας της εξαθλιωσης κοινωνικό ιστό.
Δολίως οι ..μυτούδες την περιορίζουν στην έμφυλη που για τους επαΐοντες η καταδίκη των δραστών προϋποθέτει άσκηση σωματικής βίας και όχι βία ψυχικού εξαναγκασμού.
Βιώνουμε επί παραδείγματι τα μνημόνια που είναι ο ορισμός της βίας κατά ενός λαού και όχι ατόμου. Αλλά παρά τούτα ουδείς εκ των δραστών έχει έρθει σ επαφή με το σώμα μας. Γιατί η βία αυτή είναι είτε συστημικη, είτε δομική είτε εξουσιαστικη.
Προς τι επομένως διάφορα τηλεοπτικά σούργελα ενίστανται στις εισαγγελικές ερωτήσεις που υποτίθεται ότι προσβάλλουν τα χρηστά τους ήθη; Δεν πρόκειται περί παρθένων παραδομένων στους επί γης κολασμένους.
Οι όροι της ανταγωνιστικής πόκας είναι απολύτως γνωστοί. Τα ρέστα σου. Πόλεμος επιβίωσης ως του ολικού αυτοεξευτελισμού.
Μορφή βίας ασκήθηκε και στην συνθλιβείσα από την πόρτα ενός γκαράζ της Εκάλης τσιγγανούλα.. Στο ντούκου πέρασε αυτό.
Αλλά κι εκεινη του παλικαριού από την Κρήτη που τη ηθική αυτουργία του εφοπλιστή τον έπνιξαν τα τσιράκια του στο λιμάνι του Πειραιά.
Και κυρίως η άλλη των θυμάτων της Μαρφίν. Που η εργοδοσία υπό την απειλή της απόλυσης εγκιβώτισε τα θύματα εντός της τραπέζης. Με τους δρόμους να έχουν πάρει φωτιά από την οργή των πολιτών για τα μέτρα Γιανίτση.
Η ακτινογραφία της βίας υπό την έξαρση της οποίας διαπράττονται κακουργήματα μια εικόνα εμφανίζει. Εκείνης της καθεστωτικής.
Γιατί η αφανής πολιτεία του πλούτου σχεδιάζει το έγκλημα που ο δράστης το διαπράττει. Περίπτωση που δεν προϋποτίθεται η χρεία της σωματικής επαφής του ηθικού αυτουργού με το θύμα ή τα θύματα. Που και τα δύο είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου