Ου γαρ ο δικαστής, ουδ’ ο βουλευτής, ουδ’ ο εκκλησιαστής άρχων εστί, αλλά το δικαστήριον, η βουλή και ο δήμος. (Αριστοτέλης Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε από που προέκυψε το εμείς κατά του εγώ. Από τον ..παλιοκομμουνιστή Αριστοτέλη).
Έχουμε και λέμε:
Το 2020 το γερμανικό κράτος σε μια ..άγρια κίνησή του παρενέβη για τη διάσωση της κραταιάς «Lufthansa» από την καπιταλιστική κρίση και την πανδημία. (επί τα καθ΄ημάς συνετρεχε ακριβώς το αντίθετο) Με τους Γερμανούς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να πληρώνουν εννέα δις -- ισοδυναμούσε με το 20% των εταιρικών μεριδίων) για τν αγορά του αερομεταφορέα αποκτώντας το δικαίωμα βέτο.
Αυτήν την έμμεση κρατικοποίηση ακολούθησε σκληρή επίθεση στους εργαζόμενους, --με μειώσεις μισθών έως και 20% και μέτρα για το «πλεονάζον προσωπικό»,-- στο όνομα του «να σταθεί η εταιρεία στα πήλινα πόδια της».
Κατά φωτοτυπία η δράση αυτή και σε όλη την ΕΕ. Στη Γαλλία επί παραδείγματι τον Μάρτη του 2020 ο τότε υπουργός Οικονομικών δήλωνε:
«Δεν θα διστάσω να χρησιμοποιήσω όλα τα διαθέσιμα μέσα για την προστασία των σημαντικότερων γαλλικών εταιρειών. Θα επιτύχουμε αυτόν τον στόχο μέσω της ανακεφαλαιοποίησης, της απόκτησης εταιρικών μεριδίων, μπορώ να χρησιμοποιήσω - αν αυτό είναι απαραίτητο - ακόμα και τον όρο "κρατικοποίηση"». ...
για ποιον;
Το ποιος κέρδισε και ποιος έχασε από αυτό το κύμα κρατικοποιήσεων - κρατικών ενισχύσεων στα μεγάλα ευρωπαϊκά μονοπώλια την περίοδο της κρίσης μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει κανείς 4 χρόνια μετά. Αποκαλυπτική η είδηση που ακολουθεί:
Ο πλουσιότερος άνθρωπος στη Γερμανία ετοιμάζεται να γίνει ακόμα πιο πλούσιος, εξαιτίας των μερισμάτων που θα εισπράξει από τη «Lufthansa» ως ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους της, ύψους 108 εκατ. ευρώ για το 2023 και το 2024.
Ως εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως οι «επανακρατικοποιήσεις» είναι ένα τέχνασμα για την διάσωση στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και των μετόχων και όχι τον λαό. Που πλήρωσε την λυπηρτερή καθήμενος στο ίδιο τραπέζι αλλά δίχως να του σερβίρουν πιάτο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου