Ναι απεργώ.. Και αφορμής δοθείσης, θα εξορύξω από το νεκροταφείο της μνήμης, τις ψυχές όλων εκείνων που έσβησαν εν ονόματι του άστρου της δικαιοσύνης, τις συντεταγμένες του οποίου εν όπλοις αναζητούσαν. Από την Μικρασιατική καταστροφή τον εμφύλιο και το Κυπριακό ως τα Μνημόνια και τα Τέμπη, δυο τρία κατακόκκινα φεγγάρια δρόμος ήταν. Και ναι απεργώ.. Εν ονόματι όλων των αποκλεισμένων στις ξέρες της ζωής, που τους καρφώνει ο πόνος γιατί θυμούνται τα του κόσμου. Και ναι απεργώ..Γιατί καταδικάστηκα ερήμην να ζω σε μια χώρα όπου οι παλιάνθρωποι ενώνονται σαν τις σάπιες σταφίδες και: Έμμεσα ή άμεσα ο λαός της είναι συνένοχος για το αίμα που έχει χυθεί. Αθώοι δεν υπάρχουν....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου