Πολυάριθμες είναι οι προσκλήσεις να γνωριστώ δια ζώσης με τους αναγνώστες μου και κυρίως να φιλοξενηθώ το καλοκαίρι.. Μεταξύ αυτών διέκρινα και κάποιες από το Ιόνιο και ειδικά από το νησί που έζησα τουλάχιστον το ¼ της θερινής μου ραστώνης. Την πολυαγαπημένη Κεφαλονιά.. Ειδικά στους Κεφαλονίτες του Ληξουρίου που με προσκάλεσαν, έχω να τους υποσχεθώ μόνον τούτο. Πως ναι θα ανταποκριθώ υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι θ’ ανακτήσω τις ψυχικές δυνάμεις που έσβησαν μετά τον θάνατο ενός σπουδαίου μουσουργού και μπορεί όχι κατά ληξιαρχική πράξη, αλλά οπωσδήποτε αδελφικού φίλου. Του Κώστα Ευαγγελάτου. Έφυγε κι ακρωτηριάστηκα. Δεν έχω έτσι το σθένος και την ισορροπία να σταθώ πάνω από τον τάφο του. Γιατί για μένα ζει. Στην καρδιά μου.. Ήταν ένα υπόδειγμα φίλου οικογενειάρχη οικονομολόγου και κυρίως: Μαέστρου.
... Άνθρωπος ανεκτίμητης αξίας που η απώλειά του την έκανε αισθητή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου