Πως επομένως αν είσαι εντός και εκτός καράφλας θα θρέψεις συναισθήματα για μια ψυχούλα που χαροπαλεύει, με τους γιατρούς να έχουν σταυρώσει τα χέρια τους στο στήθος προσευχόμενοι όμως σε ποιον;
Σε έναν κύριο που κατοικεί στο Σύπμπαν και που έχει επιτρέψει την επί γης καπιταλιστική κόλαση; Αν δεν είναι υπεραπασχολημένος τότε το βέβαιιο είναι πως με αυτό το επί της γης βιογραφικό του, ούτε κλητήρα σε περίπτερο δεν θα τον προσλάμβανα.
Γιατί κατά τις θρησκευτικές δοξασίες δημιουργήματά του είναι τα τέρατα αυτά που ήρθαν εις σάρκαν μίαν αποκλειστικά για να βασανίσουν αποτρόπαια μια τρυφερή ψυχούλα.
Τους προφυλάκισαν λέει με τον έναν να κατηγορεί τον άλλον!! Αλλά ένοχος ένοχον ου ποιεί καθίκια του κερατά.
Έντρομα τα αποβράσματα μετέρχονται φθηνών δικαιολογιών του τύπου η Εύα με εξαπάτησε!!
"Με ζήλευε γιατί το παιδί -- που βασάνιζε ή είδε ως στρατόκαυλος και σιωπώντας ένοχα να το βασανίζόυν-- δενόταν μαζί μου!!"
Θεέ μου φυλακί τω σταματί μου" Γιατί θα εκτραπώ ενώ τώρα για λόγους επικοινωνιακού καθωσπρεπισμού θα περιοριστώ στο ότι δεν μασάει ρε καριόλη η κατσίκα ταραμά.
Ξαφνικά η αδιαμόρφωτη ακόμη αυτή ψυχούλα υπέστη το "σύνδρομο της Στοκχόλμης ή το Λάθος του Σαμαράκη" και δέθηκε μαζί του;
Αλλά και η άλλη;
Που ήταν πανταχού απούσα όταν το παιδί υφίστατο τον εφιάλτη των κολαστικών μαρτυρίων;
Κάθε γονιός --θετός ή μη-- και όχι αποκλειστικά εγώ, όταν παίρνει τον γόνο του στην τρυφερή του ηλικία αγκαλιά, τον νιώθει να του παραδίδεται αφοπλιστικά, γιατί είναι ο κόσμος του όλος.
Πρόκειται για τον ίδιο κόσμο που τώρα -- ποια δίκη και παπάρια λαδορήγανη-- για ν' ανακουφιστεί σε θέλει στο ικρίωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου