Δεν ήταν απαραίτητος ο βίος κάποιου στο πολιτικό παρασκήνιο για να το αντιληφθεί. Τον ξωπέταξε δις όπως και τον Γεννηματά όταν ο τελευταίος επιστρέφοντας του μητροπολιτικού καπιταλισμού ανακάλυψε την συναίνεση με την Δεξιά.
(και μη μου αντιτάξει κανείς το ΕΣΥ γιατ' ήταν ιδέα του Φλώρου και όχι του Γεννηματά κατ'αντιγραφή του Αγγλικού συστήματος Υγείας του Ντέλβαντ--καταστράφηκε από την Θάτσερ-- από το 1948)
Αλλεπάλληλες έτσι ήταν αρχής γενομένης του 1989, οι εκστρατείες ηθικής υπονόμευσης του δημοφιλούς ηγέτη, από την γνωστή ομάδα των τεσσάρων.. Έτος που ελάχιστοι --μετρούμενοι στα δάκτυλα της μίας χειρός-- πολιτικά και δημοσιογραφικά σταθήκαμε ως μαύρα πρόβατα παρά τω πλευρώ του δια του ιστορικού καναλιού 29. Και νικήσαμε..
Στο μεταξύ η πολιτική απόσταση του Ανδρέα Παπανδρέου από την Σημιτομαϊμού διευρυνόταν συνεχώς.
Η δολιοφθορά του εμπάργκο του Ανδρέα στα Σκόπια από τους αδελφούς Ανθεμίδηδες (ακούτε το όνομα αυτό πρώτη φορά εεε υπηρέτες της δεξιάς Μητσοτακικής ηγεσίας ήταν και απειλήθηκαν με παύση δικαστές για την προστασία τους με στημένες κληρώσεις..) Εμπάργκο με το οποίο είχε διαφωνήσει ο ...κατά της χούντας τρίχας ...βομβιστής Σημίτης. Που τον απέσυραν νύχτα οι Γερμανοί για να τον διασώσουν.
Αλλά και τα Ίμια, θα είχαν ανεβάσει την πίεση στο πολιτικό αίμα του Αντρέα αν ζούσε.
Μα ακόμη ακόμη ο ένας υπηρέτησε πιστά πολιτικές προστασίας των μη προνομιούχων και ο άλλος το χρηματιστηριακό έγκλημα που υποδαύλιζε ο ίδιος δημόσια. Και όχι μόνον. Την ληστρική ισοτιμία ευρω δραχμής που του είχε υπαγορεύσει ο Γερμανικός άξονας.
Όμως ευτυχώς. Πέραν των προσκυνημένων τσάτσων στην εξουσία, ο λαός έχει ένστικτο και κατέταξε την Σημιτομαϊμού εκεί που της αξίζει. Στην χωματερή της ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου