ΠΡΑΣΙΝ' ΑΛΟΓΑ ΜΕ ΜΠΛΕ ΚΟΚΟΥΣ

  29 είναι όλες οι αυτοκρατορίες που εξέπεσαν ιστορικά. Και όλες στο ηθικό κοινωνικό και πολιτικό σημείο παρακμής που είναι οι ΗΠΑ σήμερα..

 

Όλες οι διακηρύξεις για το κλίμα, εδώ και 25 χρόνια, έχουν αναφορά στην Κίνα, που χαρακτηρίζεται «πρωταθλήτρια» στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. 

Η ίδια η στρατηγική της «πράσινης μετάβασης», πέρα από το να αποτελέσει «όχημα» για την καταστροφή κεφαλαίου και την επένδυση άλλων που λιμνάζουν, είχε επίσης σκοπό να αυξήσει την πίεση στη «ρυπογόνα» κινεζική οικονομία, με «πράσινες» προδιαγραφές και φόρους στην παραγωγή και διακίνηση εμπορευμάτων, ώστε να περιοριστεί το κενό της ανταγωνιστικότητας με την αμερικανική και την ευρωπαϊκή. 

Πάνω εκεί στηρίχτηκε και η «κλιματική κρίση», που δεν είναι βέβαια θεωρία συνωμοσίας, αλλά έχει ισχυρό υπόβαθρο στη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας και στους ανταγωνισμούς.

 Οπως προκύπτει, όμως, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμεναν οι εμπνευστές της «πράσινης μετάβασης». 

Πέρα από το γεγονός ότι η κινεζική καπιταλιστική οικονομία αποδείχτηκε πιο «ώριμη» να ενσωματώσει «πράσινες» προδιαγραφές και να διατηρήσει τις επιδόσεις της (π.χ. η κυριαρχία της στην ηλεκτροκίνηση οδηγεί σε κλυδωνισμούς μεγαθήρια όπως η «Volkswagen»), οι «πράσινες» επενδύσεις σε ΗΠΑ και ΕΕ - για πολλούς και διάφορους λόγους - δεν «περπάτησαν» σύμφωνα με το σχέδιο και δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, με τρανότερη απόδειξη την ύφεση που απειλεί όλο και περισσότερο την ευρωπαϊκή οικονομία. 

Πού βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα; 

Οι μεγαλύτερες ευρωατλαντικές οικονομίες αναθεωρούν προς τα κάτω τους στόχους της «πράσινης μετάβασης», η πολεμική οικονομία γίνεται το νέο Ελντοράντο για συσσωρευμένα κεφάλαια, ενώ οι ανταγωνισμοί για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα κλιμακώνονται και περνούν σε νέα φάση. 

Σε αυτήν την επικίνδυνη για τους λαούς μεταβλητή, η μόνη σταθερά είναι το κέρδος: Το μεδούλι του καπιταλισμού που σάπισε και «παράγει» μόνο φτώχεια, ένταση της εκμετάλλευσης και πόλεμο.