Για τους 57 του κοινωνικού μας ανθού.
Μεγαλειώδης έκφραση κοινωνικής οργής σε μια χώρα που μετά τα πρώτα ασυνάρτητα σκιρτήματα των ..αγανακτισμένων, έπεσε σε κώμα βαθύ.
Ωστόσο. Όστις θεωρεί πως ήταν καθολική πλανάται πλάνην οικτρά.
Γιατί στην εκ διαμέτρου αντίθετη όχθη διασταυρωθήκαμε με το μίσος των "μερισματούχων" του ταξικού μίσους κατά του προλεταριάτου. Της δια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, θεατρικής ανασκευής αυτού, σε δηλητηριώδη σάλια αναστροφής του.
Για να επιδεινώσουν τον κοινωνικό διχασμό.
Διόλου πρωτότυπο. Ανέκαθεν η χώρα ήταν διαιρεμένη.
Παλαιότερα σε Τρικουπικούς και Κωλλέτηδες. Μεταγενέστερα σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς, για να διέλθουμε της ατραπού των κατοχικών δωσιλόγων και να καταλήξουμε στους ερπυστριοφόρους ισοπεδωτές των λαϊκών ελευθεριών..
Οι Έλληνες των παναθρώπινων ιδεών κατά των υπανθρώπων της χυδαιότητας.
Αυτών που από την μαύρη τρύπα τους και από την επομένη, επιχειρούσαν να μολύνουν συναισθήματα και πολιτικούς αγώνες χλευάζοντας τους διοργανωτές πως:
Οι συγγενείς των θυμάτων κρύβουν πολιτικές φιλοδοξίες. Εξ ιδίων έκριναν τα αλλότρια.
Γιατί το μέγα πλήθος και το μέγα πάθος της ανεπανάληπτης μάζωξης σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας, υπερέβη τα σύνορα της -- πλην της άρχουσας ταξης-- κοινωνικής διαστρωμάτωσης.
Και δια του θράσους χιλίων πιθήκων το δήλωναν για εκείνους που στερήθηκαν του δικαιώματος αγκαλιάς των παιδιών τους.
Ποιοι είναι;
Μια χούφτα κατά την αστυνομική τους ταυτότητα έλληνες και κατά την οικονομική απάτριδες μερισματούχοι. Που βιτρίνα τους έχουν το πολιτικό προσωπικό και σημαία τα κέρδη τους ακόμη και αν αυτά προκύπτουν από τον θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου