Μου φεύγουν ένας ένας οι φίλοι.. Και μοιάζει αυτό με ακρωτηριασμό. Γιατί το δάκρυ κάποια στιγμή θα στεγνώσει.. Όμως το μέλος του σώματος που χάθηκε δεν θ' αποκατασταθεί ποτέ. Το εισιτήριο δίχως επιστροφή κόπηκε από το πρώτο νεκροταφείο. Αφού τον αποχαιρέτησα και επιστρέφοντας στάθηκα στον λιτό τάφο ενός μεγαλειώδους ηγέτη. Του Αντρέα. Η αντίφαση εξοργιστική. Παραπλεύρως του τα απόλυτα τίποτα, οι ευνούχοι, τα γιουσουφάκια, "αναπαύονται" σε τάφους ουρανοξύστες. Δοθείσης της ευκαιρίας είχα κρατήσει λίγα λουλούδια αφιέρωσης στην λάμψη ενός πρωθυπουργού που μου έβγαλε τον χωροφύλακα από το σπίτι. Είχαν προηγηθεί κι άλλοι εμού. Αλησμόνητος. Και επί του τάφου μια φράση: "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες" Με τους επιγόνους να το αμφισβητούν εν τοις πράγμασι. Γιατί η Ελλάδα ανήκει στους τοκογλύφους ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου