Όλα τα εν οίκω εν δήμω φόρα παρτίδα. Και αυτό σε φονικό ανταγωνισμό με το Νεοπασόκ, που κατά την αλήθεια οι λεκτικές αντιπαραθέσεις περιορίστηκαν επί των κανόνων του εκφραστικού καθωσπρεπισμού. Καρφιά επί καρφιών και εδώ αλλά δια των μεταμοντέρνων υπαινιγμών της γαλατικής ευγένειας!!
Κι όσο για τον έτερο καπαδόκη, τον Σύριζα που πέρασε ανεπαισθήτως από την αριστερά, υπεραφθονούσαν, όχι τα ουρλιαχτά της απόγνωσης, περί παιδείας ή υγείας και της οικονομικής εδαφικής και ιστορικής εκποίησης της χώρας, αλλά εκείνα των προσωπικών αντιπαραθέσεων που υπερέβαιναν και των ορίων των δικονομικών αγωγών.
Σα να καταλήφθηκαν από τον παροξυσμό της κανονικότητας του νεοσυντηρητισμού ο οποίος κανοναρχείται από νέες αξίες λογικές και σημασιες. Με λόγια πεζοδρομιακά. Δεν αρέσκεται στους «σφιχτόκωλους» ο μοντέρνος καπιταλισμός! Αντίθετα, τους θέλει ανακαινισμένους «ανθρώπους του κόσμου». »
Το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» ως κρατική αλχημεία επί των ιστορικών αξιών που άλλη δυναμική εκφράζανε στην αυθεντικότητά τους, μας τελείωσε. Με την δυτική «αποταμίευση» καμιά σχέση να μην έχει το ημέτερο «κάτι στην άκρη».
Κεραυνοβολημένος ο Σύριζα --ως εξουσιαστική εναλλακτική-- από τις παροχές και τις δυνατότητες της διαχείρισης, κινείται ραγδαία προς το κέντρο των πολιτικών ισορροπιών, έχοντας διαγράψει δια μιας τις αναμνήσεις των ιστορικών τους αγώνων, όσοι απ’αυτούς τους έδωσαν. Κι όπως έχω γράψει πλειστάκις κατά το παρελθόν..
ΣΤο μέλλον του ελλοχευει η διάλυση γιατί :
Πλέον, είναι υποχρεωμένος να «εξελίσσεσαι», να απαρνιέται κάθε ρίζα και σταθερά, να τελεί σε διαρκές «ταξίδι» χωρίς μνήμη εκκίνησης και έγνοια προορισμού, να είναι ένας μετέωρος νομάδας, μια εύπλαστη συμπεριφορά.
Κάτι σαν το ψυχολογικό και νοοτροπικό «εποικοδόμημα» του καπιταλισμού των Αγορών και της ηλεκτρονικής διαχείρισης ενός ακαθόριστου πλούτου «από χαρτί και πλαστικοποίηση».
Σήμερα στη μια δουλειά («δια βίου μάθηση»…) – αύριο στην άλλη, σήμερα στη μια «χώρα» – μεθαύριο σε μια άλλη, πολύγλωσσος, ουδέτερος, τουριστικός, καταναλωτικός, διαδικτυακός, ρευστός, χωρίς δεσμεύσεις. Αυτοκτονική πορεία κατά το παράδειγμα του Σρότινγκερ που:
Υποχρέωσε --δια τού "γάτου" του-- τον ΑΪστάιν σε άτακτη επιστημονική υποχώρηση, όταν σήμερα σε εκπληκτική προσομοίωση με τον Σύριζα :
Ούτε λέξη, εκτός τα περί πολιτικής ...συνουσίας, δεν διατυπώθηκε από τους Αϊστάιν της "νεοαριστεράς", περί της ουσίας , των επιγόνων των λασπομαχιών , στις πολιτικές τους αντιπαραθέσεις.
Κάπως όπως (ο Αϊστάιν) που πανικόβλητος, δεν είχε απάντηση στο πότε από πού και πως θα σκοτωθεί άμα τη εμφανίσει της ραδιενέργειας, ο αεροστεγώς κλεισμένος με ένα τμήμα ουρανίου (μολύβδου) γάτος!!
Αποδεικνύοντας ο Σρόντιγκερ δι αυτού, πως άπαντες γνωριζουμε ότι από μια ποσότητα ουρανίου, κάποιο μέρος του που θα εκτεθεί στο απόλυυτο κενό , θ αποκολληθεί νομοτελειακά.
Αγνοούμε ωστόσο πανηγυρικά το ποιο, πόσο θα είναι αυτό, το από πού θα δραπετεύσει και εν τέλει ποιά θα είναι η κατάληξή του.
Στη θέση του ουρανίου τοποθετείστε τον Σύριζα και θα έχετε την απάντησή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου