Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΡΙΩΝ

 Δεν απαιτείτο παρά μόνον ένα βλέμμα στην παραταξιακή ηγεσία της δεξιάς για να διαπιστώσει πως: Οιοσδήποτε εξέρχετο νικητής της Νεοπασοκικής κάλπης --από τον Γερουλάνο ως το σούργελο και υποχείριο της Σημιτομαϊμούς Διαμαντοπούλου-- θα προκαλούσε --όπως και συνέβη-- την θυμηδία τους. 

 

Τους δόθηκαν πλήθος ευκαιριών να κατακρημνίσουν την κυβέρνηση της εθελοδουλείας, αλλά όσες άρπαξε ο εκλεγείς εν τέλει πρόεδρος, φορούσαν περούκα. 

 

Από τις υποκλοπές ως την Νοβάρτις, και από την θανάσιμη εμπλοκή στην σύγκρουση της Ουκρανίας και της Παλαιστίνης, ως την ταπεινωτική διαχείριση των Τουρκικών απειλών και τα Τέμπη, η αντιπολίτευση απέπνεε υποταγή σε ότι και η κυβέρνηση εξυπηρετούσε. 

Τα συμφέροντα του κοινοτικού αφέντη. 

Και βεβαίως δεν εννοώ τον λαϊκισμό των εκλογικών οφελών, επειδή η παγκόσμια κοινότητα τελεί ως προς την ύπαρξή της υπό το καθεστώς του καθολικού συναγερμού. 

Αναφέρομαι στην "καθολική" ανατροπή του καθεστώτος που ποδηγετεί τους Έλληνες "ορθοδόξους χριστιανούς". 

Κάτι που ως είναι εύκολα αντιληπτό παραπέμπει σε ηγεσία σθένους,κύρους αίγλης και πυγμής. Ηγεσία το διαμάντι της οποίας αν δεν λάμπει, είναι γιατί το έχουν τα ιδιωτικά Μίντια θάψει μέσα από τους τόνους των καθημερινών μπάζων που προβάλλουν. 

Δεν έχει κανείς παρα να παρακολουθήσει προσεκτικά την ομοιομορφία της ενημέρωσης από σχεδόν όλο τον Τύπο και την ηχοεικαστική διαχείρηση των ειδήσεων. Αξιοζήλευτη και από τον πλέον στυγνό δικτάτορα έχει γράψει ο Νάουμ Τσόμσκι για τον Αμερικανικό Τύπο.

Το θέμα είναι πως η κατάσταση αυτή δεν αφορά αποκλειστικά εμάς. Αλλά και όλη την γηραιά ήπειρο στην οποία μια χούφτα ολιγαρχών επέβαλλαν την συνωμοσία των μετρίων ή επί το ορθότερο των γελοίων.Μηδενός εξαιρουμένου..