Τις πταίει; Φταίμε εμείς φταίτε εσείς φταίει κι ο Χατζηπετρής. Αρχικώς οι αλλεπάλληλες μεταναστεύσεις που αφαίμαξαν τον πληθυσμό. Εξωτερικές και κυρίως εσωτερικές που διόγκωσαν τα άστυ για να μεταμορφωθεί ο επαρχιώτης έλλην σε αστικοποιημένο βλάχο. Που ούτε βλάχος ήταν ούτε αστός.
Υπό την ανυπαρξία οικιστικού σχεδίου κονσερβοποιήθηκε ο λαός στα κατακόρυφα σπήλαια της απομόνωσης γιατί κάποιοι γραφικοί αρχιτέκτονες και αρπακτικά εργολάβοι πρόβαλαν ότι δι αυτών ο κοσμος θα κοινωνικοποιείτο. Πλην των εχόντων και κατεχόντων αυτό που εν τέλει συνέβη ήταν να συγκατοικούν γονείς και παιδιά στα τετραγωνικά ιαπωνικών προτύπων.
Με τις σχέσεις αντί της διαστολής να συστέλλονται δια της απομόνωσης.
Για να έρθει το αυτοκίνητο ως αποτέλεσμα μιας ανάγκης, αλλά επί της άναρχης ανάπτυξης και να καταστήσει τα άστυ παραγωγή θερμοπυρηνικών αερίων. Με τους επιβαίνοντες να έρχονται κατά την μετάβαση κι επιστροφή αντιμέτωποι με ασθματικούς πνιγμούς.
Κάπως έτσι όσοι είχαν την οικονομική δυνατότητα εξόρμησαν στις πλησιέστερες υπαίθρους για μιαν ανάσα. Μόνο που έπεσαν στις δαγκάνες των καταπατητών δημόσιας γης. Ώσπου έπηξαν κάποια στιγμή τα αυθαίρετα συνέπεια των οποίων --πέραν της κυκλοφοριακής ασφυξίας κατά τη σχόλη-- ήταν οι 101 νεκροί του Ματιού, αφού δρόμοι διαφυγής δεν υπήρχαν.
Στο μεταξύ τα οκτώ και δέκα παιδιά ανά οικογένεια, περιορίστηκαν εξ αιτίας αφ' ενός της τεχνολογικής επαναστασης και αφ' ετέρου της απουσίας της πολιτειακής προστασίας, σε δύο. Που κι αυτά στεγάζονταν σε κουκέτες με χλιαρό το φως της μελέτης, επειδή θα ενοχλούσαν τους παραπλεύρως συγκατοίκους.
Για να φτάσουμε ασθμαίνοντες στο 2010 όπου όχι λεφτά αλλά σάλιο δεν υπήρχε. Και να εκδιώξουμε κακήν κακώς άλλες εξακόσιες χιλιάδες νέους του κοινωνικού μας αφρού, για ν αραιώσουμε όπως τα σκόρδα εν ονόματι της ανάπτυξης τάχα.
Ανάπτυξη δίχως την παραγωγή προϊόντων κυρίως τεχνολογίας, είναι σαν να περιμένεις απογόνους από τους γάμους των αδελφών ψυχών. Κάπως έτσι από τα 21 εκατομμύρια Ελλήνων του 1952 απομείναμε σήμερα σκάρτα εννιά.
Αφανιζόμαστε.
Και υφίστανται ηθικοί αυτουργοί σ αυτό το κολοσσιαίο εγκλημα. Με τα μέλη της 17ης Νοέμβρη, να έχουν αμετάκλητα καταδικαστεί για τις εκτελέσεις, ενός περιορισμένου, αλλά VIP αριθμού προσώπων.
Οι ηθικοί αυτουργοί του δημογραφικού αρμαγεδώνα που δια των αλλεπάλληων παραλείψεων προνοιακής προστασίας του πληθυσμού, ή επί τα χείρω που μ' έναν νόμο και μια διάταξη εκτέλεσαν εκατομμύρια, πότε θα σταθούν επί του ικριώματος; Λέω εγώ τώρα και καμιά μαλακία για να σκοτώσω την ώρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου