Μεταχειρίστηκα κατά το δυνατόν ηπιότερα το θέμα Μαρινέλα. Γι αυτό και οικτίρω όλα εκείνα τα κοινωνικά σαπάκια που θεώρησαν ότι βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό, να το αναδείξουν και ν’ αναδειχτούν.
Μια παρόμοια σκηνή ζήσαμε σε απ’ ευθείας μετάδοση με τον θάνατο του Κουτσόγιωργα. Και τότε είχε τεθεί ζήτημα. Αν ήταν πρέπον να προβληθεί η πτώση του επί του ακροατηρίου. Όχι η πολιτική. Αλλά η βιολογική.
Πρόκειται για μια στρεσογόνα κατάσταση που όμως ο αλήστου μνήμης υπουργός του Πασόκ υποχρεούτο να σταθεί στο εδώλιο. Η ογδονταεξάχρονη Μαρινέλα γιατί;
Την υποχρέωσε μήπως η πιθανή οικονομική της ισχαιμία; Από πουθενά δεν επιβεβαιώνεται αυτό. Η ματαιοδοξία της μήπως; Μα την έχει έτσι κι αλλιώς και από ετών ο λαός ενθρονίσει και δικαίως στην καρδιά του. Αν και δεν την θυμάμαι να του συμπαραστέκεται στους αγώνες και τις αγωνίες του. Και η τέχνη ανεξαρτήτου μορφής δεν είναι αποκλειστικά τα ντιριντάχτα.
Ποιο επομένως ήταν το κίνητρο της παρουσίας της στο Ηρώδειο. Ιδία δε με την φωνή της να έχει βιολογικά μαραθεί. Γιατί τα στερνά τιμούν τα πρώτα.
Η Χαρούλα όταν διαπίστωσε ότι πλέον δεν το έχει, κράτησε το φωτοστέφανο που την ηλιοστόλισε ο λαός και αποσύρθηκε ησύχως.
Και επειδή αν κάτι κινδυνεύει να γίνει αδιάκριτο, δεν είναι τα ερωτήματα που έχω θέσει, αλλά οι απαντήσεις σε αυτά, θέτω την κόκκινη γραμμή μου εδώ. Γιατί είναι παγκοίνως γνωστό πως η απληστία είναι ένα από δέκα θανάσιμα αμαρτήματα της χριστιανικής θρησκείας.
Θάθελα να ήσουν αλλά δεν ήσουν στους δρόμους της φωτιάς που ήμουν εγώ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου